Salon

Przyszła z Micosem w to miejsce. Wskazała ręką małą szafkę w rogu pokoju.
- Fabian zostawił w tym mieszkaniu coś cennego, jednakże mi się to nie przyda. Możesz to sobie wziąć. - Powiedziała obojętnym tonem.

- Co tam jest? - spytał mężczyzna nieufnie spoglądając w stronę Demony. - Fabian był w sumie szaleńcem. Mógł tam nawet zostawić bombę.

- To wylecimy oboje w powietrze- mruknęła opierając się o ścianę.
- Żartowałam -dodała szybko widząc jego minę.

Micos stanął na równe nogi i podszedł do szafki. Spojrzał do środka znudzonym wzrokiem.

Tylko na to czekała. Zakradła się za nim, przykładając paralizator do szyi.
- Słodkich snów - szepnęła i poczęstowała go sporą dawką prądu.

Pociemniało mu przed oczami i zanim padł na ziemię, zdążył powiedzieć kilka słów:
- Ty się doigrasz.

- Tak, tak - mruknęła ciągnąc go za ręce w stronę piwnicy. Kopnęła go nogą by jego bezwładne ciało sturlało się schodami w dół.

Przyszła w to miejsce razem z Rukią, przed wejściem do mieszkanie wymieniła jeszcze parę słów ze strażnikami, tak by dziewczyna nie słyszała. Po przekroczeniu progu domu, oklapła z ulgą na kanapę. To był najbardziej wyczerpujący spacer w jej życiu.

Ruu przystanęła na chodniku, opierając się plecami o lampę uliczną. Spojrzała na dom z uwagą. Tak, o ile się nie myliła już kiedyś tutaj zawędrowała. Tyle, że wtedy jeszcze nie było tutaj tylu ludzi. Założyła kosmyk włosów za ucho.

Zastukała kulą w podłogę i popatrzyła na tapetę schodząca ze ściany. Właśnie jej się przypomniało, że miała sprowadzić ekipę remontową. Potarła ręką czoło zagłębiając się bardziej w kanapie.

Z ciekawości spoglądała na szwendających się ochroniarzy, próbując jako tako oszacować ilość tych pachołków. Przeciągnęła się nieznacznie, rozejrzała po oknach i odwróciła na pięcie ruszając chodnikiem.

Przeciągnęła się ziewając. Ciekawiło ją czemu dziewczyna tak chętna by potowarzyszyć, rozmyśla się tak nagle. Wyglądało to tak, jakby przyszła na przeszpiegi. Podsunęła sobie poduszkę pod głowę i przymknęła powieki zmęczona.

Aż nie mogła wyzbyć się ciekawości, co to się stało, że nagle ten dom zaczął tętnić życiem. Kiedy tylko doszła do pobliskiego drzewa, wdrapała się ostrożnie na jedną z gałęzi. Przysiadła, opierając się plecami o pień. Przymknęła na moment powieki, zastanawiając się nad czymś.

W sumie co się będzie martwić na zapas. Ziewnęła ponownie zasypiając.

Przetarła dłonią oczy, rozglądając się zaspanym wzrokiem. To było do przypuszczenia, że zaśnie. Zeskoczyła na ziemie, podskakując jak poparzona. -Boli, boli, boli - syczała, czując promieniujący wzrok w stopach. Podniosła wzrok i kiwnęła z niezadowolenia głową. Tak to jest, jak się skacze z wysokości. Ruszyła chodnikiem, wkładając dłonie do kieszeni spodni.

Obudziła się, przeciągnęła i opuściła to miejsce.

Ściągnęła z siebie płaszcz i przewiesiła przez fotel. Chodziła po pokoju pocierając przez chwilę zmarznięte dłonie. Podeszła do okien i zasłoniła je zasłonami. Teraz w pomieszczeniu panował delikatny półmrok. Zapaliła małą lampkę i oklapła na fotel, na którym uprzednio położyła płaszcz.
- Zapewne się niecierpliwisz i chcesz abym przeszła do konkretów
Raczej stwierdziła niż zapytała patrząc na Nozomu.
[Mykam, dokończymy później x3]

Zaczął się rozglądać po pomieszczeniu nieco zaniepokojony. Wolał milczeć i słuchać niż niepotrzebnie pytać, głosem pełnym paniki. Dalej stał jak stał na środku salonu zdezorientowany całkowicie.

[Dobrze.']

Przypatrywała mu się bacznie przez dłuższą chwilę, krzyżując ręce na piersi.
- Jesteś strasznie spięty Itoshiki Nozomu. Czyżbyś się czegoś obawiał?
W kącikach warg pojawił się nikły uśmiech.

Słysząc swe imię szybko odwrócił ku niej głowę. Głośno tupnął ciężkim sandałem geta by przerwać natłok swych złych myśli. Ukłonił się tym razem przepraszająco.
-Nie obawiam się.

Odchrząknęła tylko i kontynuowała swoją wypowiedź.
- Twoim zadaniem będzie wykonywanie moich poleceń i mojego zastępcy. Jak się nadarzy sposobność to ci go przedstawię. Od razu uprzedzam....
Pochyliła się bardziej ku przodowi splatając dłonie.
- Jakakolwiek niesubordynacja, zdradzenie tego czym się będziesz zajmował i kim jesteśmy będzie surowo karane. Śmierć w tym przypadku byłaby błogosławieństwem. Inaczej mówiąc będzie obejmowała cię tajemnica zawodowa. Oczywiście zapłata będzie sowita.
Przeczesała ręką włosy.
- Na początek dostaniesz proste zadania, jak się sprawdzisz to oficjalnie przyjmiemy cię do naszego grona.

-"Czyli wpakowałem się w jakieś tarapaty..." - pomyślał i kucnął na podłodze. Szybko zrozumiał gdzie ma zostać przyjęty, to jeszcze gorsze od "Negatibu Kurabu" [Klub Negatywów] do którego został zaciągnięty siłą. Owe stowarzyszenie zajmowało się uprzykrzaniem życia... krótko mówiąc całej szkoły. Ostatnie co Nozomu zapamiętał to gdy Jizō przyniósł jakieś paczki z białym prochem i potem... czarna plama w mózgu. Teraz miał deja vu... wielkie deja vu.
-Kiedy zaczynam? - odparł poważnym tonem próbując odgonić się od próby przypomnienia sobie dalszych licealnych lat.

- Cieszę się, że wszystko jest dla ciebie zrozumiałe
Wyciągnęła spod fotela paczuszkę, którą wsadziła zaraz po przyjściu do willi. Położyła ją na stole.
- Właściwie kiedy tylko chcesz... bylebyś za długo nie zwlekał i nie dał się przyłapać policji. Jeśli tak się zdarzy to masz zachować absolutne milczenie. Towar możesz rozprowadzać wszędzie, nawet w szkole. Liczę na twoją inwencję twórczą.

Deja vu całkowite. Spojrzał z lekkim niepokojem w oczach. Tak jak wtedy na współtowarzysza z klubu.
-Rozumiem. - odparł krótko i wziął paczkę w rękę. To samo. Ta sama konsystencja. Ten sam proszek... Kolejny moment w którym Nozomu był potwornie zrozpaczony.

[w paczce znajduje się 300g marihuany i tyleż samo amfetaminy]
- Masz jeszcze jakieś pytania?