Różowy demon

Wielkie rozłożyste drzewo, które w trakcie wiosny pokrywa się różem kwiatów tak jak japońskie wiśnie. A może to wiśnia? Z innej strony jest to tymczasowe miejsce z którym Nozomu jest mocno związany. Często tu śpi, wiesza się itp.
---
Nozomu całą noc przespał pod koroną drzewa, opierając głowę o walizkę. Spał tu... no dłużej niż zwykle przesypiał w końcu się obudził. Głośno ziewnął i poderwał się na równe nogi.
-Witaj piękny... wieczorze. - odparł z gasnącym entuzjazmem w głosie.

Rukia właśnie szła od strony budynku tutejszej szkoły, kiedy jej wzrok przykuła sylwetka mężczyzny. Zmrużyła machinalnie powieki, pewnym krokiem zmierzając w stronę Itoshiki. Kiedy tylko go rozpoznała, jej usta wykrzywiły się w niezauważalnym grymasie.

Taylor wyszła wolnym krokiem zza budynku, miała na sobie czarny długi płaszcz, wpatrywała się w drogę co jakiś czas podnosząc głowę by na coś nie wpaść za którymś dopiero razem zauważyła dwoje nieznajomych jej ludzi, zatrzymała się gwałtownie i przyjrzała się im.

[Itoshiki - nazwisko i odmienia się przez polskie przypadki, Nozomu - imię i nie odmienia się ^^"]

Poprawił swoje kosode, zapiął stójkę-kołnierz i spojrzał na wielkie różowe drzewo. Uśmiechnął się lekko i wyjął sznur z walizki.
-Popełniłem błąd i naprawię to tylko w taki sposób. - zaczął wiązać regulowaną pętlę.

-Aa! - wydarła się. -Ty szalonym, bezmózgi żółtodziobie! - fuknęła i kiedy tylko podeszła do chłopaka, zdzieliła go dłonią po czuprynie. Spojrzała z obrzydzeniem na sznur.- Idiota.- skwitowała go jeszcze, unosząc jedną brew.

spojrzała na mężczyznę i jego sznur, nie mogąc się powstrzymać parsknęła śmiechem, zawsze uważała, że to żenujący pomysł na śmierć...
- jeśli jest to, to co myślę to beznadziejny pomysł, już wolałabym, rzucić się pod pędzący pociąg - powiedziała do nieznajomego - ale co mnie to obchodzi - dodała wzruszając ramionami

-Tamtego sposobu też próbowałem... W sumie każdego próbowałem. - odparł do nieznajomej kobiety i pisnął z bólu.
-Za co to?! - zapytał Rukię masując sobie głowę.

- Nudzi ci się? To roboty szukaj, a nie sznurami się bawisz- burknęła, spoglądając to na drzewo, to na chłopaka.W końcu jednak uśmiechnęła się pod nosem. -Mogłeś sobie wybrać mniej chodliwe miejsce- stwierdziła i łypnęła kątem oka na dziewczynę.

-Mam pracę jako na-u-czy-ciel! - wykrzyknął poddenerwowany tym wszystkim i zacisnął sobie przez przypadek mocniej pętlę na szyi.
-Itaaaaai! - poluzował to i odetchnął z ulgą. Zerknął na Rukię ze skruszoną postawą.

-a no to masz pecha lub taki los zresztą szczerze to i tak nie naprawi błędu jakikolwiek zrobiłeś, stało się trudno znów pojawia się pech czy głupota kto wie zależy w kto co wierzy - powiedziała a potem przymrużyła oczy - co ja gadam - szepnęła do siebie i schowała ręce do kieszeni płaszcza

Przybliżyła się do jak to określiła wcześniej żółtodzioba, wbijając zdegustowany wzrok w jego ślepia.- A co ty taki blady, panie nauczycielu?- zapytała po chwili. - Właśnie! - stwierdziła nagle o ton głośniej.- I jak tam sprawy z panną Crystal? Widzę, żeś jeszcze zdrów - uśmiechnęła się złośliwie.

Przełknął ślinę chcąc się w ten sposób udławić - porażka. Zresztą to z góry był porąbany pomysł by tak zginąć.
-Jestem blady bo... mam taką karnację! - momentalnie odezwała się alergia i... mocno palące policzki.
-Wybacz pani komentator... ale jak się pani nazywa? - zapytał spokojnym głosem.

Kiedy tylko dostrzegła jego rumieńce, powstrzymała się siłą woli od zbędnych komentarzy. Z kieszeni u spodni wyciągnęła sobie lizaka,którego odpakowała z foli i wsadziła do ust. Drugiego chupa chupsa podstawiła Itoshikiemu pod nosem. - Masz, bo może ci cukru w krwi brakuje. - stwierdziła z uśmiechem.

- Taylor Scott - przedstawiła się, nie wyjęła ręki jednak z kieszeni nigdy nie witała się potrząśnięciem ręki, uważała to za kolejną głupią rzecz, wcale nie przejęła się tym, że nie przedstawiła się na początku rozmowy, już się przyzwyczaiła do tego, że wtrąca się do niektórych rzeczy, pomijając to kto ją zna a kto nie i kto ma zamiar z nią rozmawiać a kto nie chce.

-Nie jem słodyczy... ale dzięki za podarunek. - odparł z uśmiechem i zaczął bawić się lizakiem pomiędzy palcami.
-Miło poznać. Itoshiki Nozomu, zwany Zetsubou-sensei'em. - ukłonił się drugiej kobiecie dalej bawiąc się lizakiem.

Spojrzała za lizakiem.- Ten lizak nie jest przeznaczony do celów samobójczych, pamiętaj o tym - uśmiechnęła się szeroko i zerknęła na jego walizkę. -Oh! - skwitowała to zaskoczona i już po chwili zaglądała mu do środka, badając wzrokiem jej zawartość.

- no mnie również - odparła - jednak będę się już zmywać, mam jeszcze coś do zrobienia - dodała, machnęła ręką niby to na pożegnanie a niby to tak sobie, odwróciła się schowała znów ręce do kieszeni i odeszła wolnym krokiem w stronę osiedla... *nmj*


* musze lecieć pa*

W środku walizki był cały ekwipunek samobójczy Nozomu, zdjęcie rodzeństwa całego, stary japoński dziennik z napisem "Kyōshitsu 2-H" [Klasa 2-H]. Trochę drobniaków z tutajszej waluty... więcej drobniaków z yenów. Zerknął na nią z uśmiechem lekkim i zamknął walizkę.
-To ma wartość tylko sentymentalną.

Przekrzywiła lekko głowę.- Co to było za zdjęcie?- zapytała zaciekawiona, przysiadając na ziemi po turecku. Spojrzała na niego z dołu, kątem oka jednak obserwując walizkę.

Wyjął zdjęcie i pokazał jej. Była tam czwórka osób... na środku kucał Nozomu i rysował coś na ziemi. Po lewej stał wysoki mężczyzna który głaskał go po głowie z zmartwioną miną. Na tego właśnie wskazał palcem.
-To mój najstarszy brat... Itoshiki Kei [Zekkei - Krzyk] jest wolnym artystą. - z prawej strony stała ładna dziewczyna ubrana w ciemne kimono, ukradkiem ściskała katanę. Miała falowane czarne włosy (w sumie wszyscy tam mieli takie włosy).
-To Itoshiki Rin [Zetsurin - nieczysta], moja młodsza siostra... Instruktorka ikebany - potem stał wysoki mężczyzna z włosami podobnie ułożonymi do Nozomu z jednym szczegółem. Jego włosy byłe o wiele krótsze. Ubrany był w lekarski fartuch i też głaskał Nozomu po głowie. Raczej... zrozpaczonego Nozomu.
-A to mój średniostarszy ode mnie brat... Itoshiki Mikoto [Zetsumei - Dr. Śmierć] jest lekarzem. - przedstawił wszystkich, krótko zwięźle.

-A ten mazgaj to ty, tak?- zapytała z uśmiechem, spoglądając na zdjęcie. - Liczna rodzina - przyznała po chwili z rozbawieniem.

-Ech... ale tylko z Mikoto-nii-san'em utrzymuję jakiś kontakt. -odparł z głośnym westchnięciem.
-Oczywiście że to ja... - schował spowrotem zdjęcie do walizki i spojrzał na nią.
-A ty? Jak jest z twą rodziną?

Wzruszyła ramionami. - Nie było dane mi jej poznać - uśmiechnęła się spokojnie i wypluła patyczek po lizaku na ziemię. Włożyła nieco zmarznięte dłonie do kieszeni u spodni i rozejrzała się. -Pora sobie lokum na noc znaleźć -skwitowała pod nosem.