Piwnica

...

Obszukała jeszcze Micosa, zabrała mu broń i rzuciła w kąt. Związała mu ręce i nogi grubą liną. Dla pewności jednak znalazła jeszcze łańcuch i jeszcze nim go obwiązała.

Próbował poruszyć kończynami z marnym skutkiem. Beznamiętnie patrzył na to, co robiła Demona. Wrzało w nim. Wrzało, aż miał czerwone uszy. Para biła mu z uszu. Mial ochotę krzyknąć, ale miał tylko siłę by oddychać.
- Czemu? - zdobył się tylko na jedno słowo.

Zignorowała na razie jego pytanie. Poszła na górę wracając z telefonem bezprzewodowym. Wystukała na klawiszach numer i przyłożyła słuchawkę do ucha, obserwując Micosa.

- Co ty kobieto planujesz?
Poruszył się na ziemi, starając się rozluźnić więzy. Miał wielką ochotę strzelić. Tak sobie. Dla rozładowania napięcia. I zapalić też.

[leżysz na podłodze]
Przydepnęła go nogą.
- Zaraz się wszystkiego dowiesz -mruknęła. Słysząc, że w końcu odebrał. Powiedziała kilka słów i odłożyła telefon. Przyjdzie to przyjdzie, nie to nie. Przykucnęła obok mężczyzny.

Wpadłem do tej - co by nie mówić - już nie willi, zszedłem szybko do piwnicy, trzymając ręce w kieszeniach i podśpiewując sobie.

Nagle stanąłem jak wryty wpatrując się w Demonę, która przykucnęła przy jakimś facecie.
- Heilige Sheiße, Demona! - Zacząłem ukrywać swoją twarz w dłoniach, po czym się gwałtownie odwróciłem do nich plecami.

- Kto to? - Chrząknąłem. - Kim on jest? - Kaszlnąłem. - Co tu robi? - Chrząknąłem.

- Jezu! - krzyknął Micos. - To już brzydszego faceta nie mogłaś sobie znaleźć?! A w ogóle! Czy ktoś mi powie co się tutaj do jasnej anielki dzieje!?!?!?!?!?

- To ścierwo? - Podniosła się - To Micos Sanchez, szef gangu Fire Hand, hah! -rzuciła kpiąco, krzyżując ręce na piersi.
- Trzeba nauczyć go, czym jest szacunek dla potęgi jaką jest Templars. - Kopnęła go w brzuch.

- Czekaj, czekaj, czekaj. Jakiej potęgi. Co się... STOP! Kim ON JEST?!

Nagle zacisnąłem pięść, drugą ręką sięgnąłem po gumę do żucia, włożyłem ją żuć.
Chrząknąłem, odwrociłem się, złapałem za jakieś stare krzesło, na którym było dużo wyżłobień, przez chwilę przymierzałem się do rzutu w tego, jak mu tam, Sanczeza, ale po chwili namysłu rzuciłem nim w ścianę.

- Sugerujesz, pchło, że pan Quim jest brzydki? - Chrząknąłem, głośno i znacząco.
- Wyprasza sobie, nikt go nie będzie obrażał. - Poprawiłem marynarkę.

- Licz się ze słowami, Sanchez bo każę ci język urwać - warknęła, podnosząc broń Micosa z podłogi.

- A niech cię piekło pochłonie i twoje kości zgniją. - pomyślał i poruszył się, by rozluźnić ręce. Poczuł ból w okolicach rękawa. Dobry znak.
- Twoje nazwisko mi nic nie mówi... Quim. Dla kogo on pracuje, co? - westchnął. - No dobrze. Co się dzieje Crystal?

Patrzyłem się to na Sanczeza, to na Demonę. Cały czas tym samymi, wytrzeszczonymi do granic możliwości, oczami.

Tylko co chwilę przerywałem to krótkim kaszlnięciem czy chrząknięciem.

- Wiesz... po prostu jesteś dla mnie konkurencją, wprawdzie marną ale nie pozwolę twojemu gangowi skrzydeł rozwinąć. - powiedziała bawiąc się bronią, niby to przypadkiem postrzeliła go w lewą stopę.
- No patrz...sama wystrzeliła.

Zmarszczyłem brwi.
Podszedłem do Demony - Przestań. - Chrząknąłem.

Jęknął z bólu. Poczuł jak krew wypływa z jego stopy. Chciał się za nią złapać, zrobić cokolwiek, ale nie mógł. I ten ucisk w okolicach nadgarstka. Gdyby tak...
- Konkurencją? Chyba nie chcesz mi powiedzieć, że dołączyłeś do tych śmieciarzy? Do Templarsów? Co? Pewnie robisz za ich... - Słowo, które nie chciało wyrwać się z jego gardła. - dziwką - szepnął.
I ten ból w nodze.

- Ty mógłbyś robić za dziwkę. - Rzuciłem do Sanczeza.
- Nadajesz się do tego jak nikt, może między dlatego, że wykorzystywał Cię Twój ojciec. Stary dobry Miguel Veloso... - Zrobiłem parę kroków w tył.
- Demona. Pan McCarthy nie uczył mnie w zadawaniu bólu fizycznego. Szczerze mówiąc, nawet to chyba potępiał. - Wyrzuciłem gumę do kosza, i wyjąłem papierosa.

Poczuł uścisk żołądka. Wspomnienie ojca. Złe wspomnienie znienawidzonego ojca. Serce podeszło mu do gardła. Zawrzało w nim.
- Milcz gnoju! Milcz! Nie masz prawa tak do mnie mówić!!!

Przygryzła wargę starając się zignorować tą obelgę.
- To ja się tym zajmę, z wielką przyjemnością -mruknęła.
- Quim, masz przy sobie paczkę papierosów? - podkasała rękawy.

Zignorowałem Demonę.
Zbliżyłem się do Sanczeza.

Kucnąłem przy jego twarzy.
- Chcesz zapalić? - Wskazałem wzrokiem na papierosa i się serdecznie uśmiechnąłem do Sanczeza.

- Wypchaj się. Nie palę byle czego i nie biorę niczego od kogoś takiego. Pionki Templarsów. Pewnie Fabian wami steruje z jakiegoś padołu, bojąc się, że go dorwę. Już ja go znam.

- Byle co? - Spojrzałem na logo. Szczerze mówiąc nie mogłem go rozczytać. Jestem dalekowidzem.
- Może cygaro? Kubańskie, skręcane na udzie prawdziwej... kolumbijki. - Zaśmiałem się nad bezsensownością tego zdania. Chrząknąłem i wstałem, zrobiłem parę kroków do tyłu i tak stałem, z założonymi z tyłu rękami.

- Milcz. To na mnie nie działa. Pewnie mnie odurzycie i nie będę nawet pamiętał co ze mną zrobiliście. Znam te wasze sztuczki.
Poruszył się znowu. Żyły pulsowały na jego ramionach. Wiedział dokładnie gdzie leżą. Poczuł kolejny uścisk w okolicach nadgarstka.

- Jak chcesz. - Podszedłem do jakiegoś dziwnego biurka, chyba. Wysunąłem szafkę, wyjąłem z niego cygaro. Było naprawdę duże.
Zapaliłem je i zacząłem palić.

- Jak dla mnie, przeciwnika tytoniu i jego pochodnych, to jest naprawdę niezłe. - Chrząknąłem, kaszlnąłem, wypuściłem dym, formując z niego kółka. Usiadłem na biurku.
Mrugnąłem do Demony.