Ulica

Mruknęła coś w odpowiedzi, przejechała kciukiem po ustach zastanawiając nad czymś.
- Wiadomo ci kiedy zamierza wrócić?

Uśmiechnąłem się tylko do niej nic nie mówiąc.

Dźgnęła go palcem w żebro.
- Wiesz, że nie lubię się czuć niedoinformowana... ewentualnie dowiadywać się wszystkiego w last minute
Wytknęła zadziornie język.

- Przechodzisz test, nie ufamy Ci jeszcze na tyle, aby Ci wszystko zdradzić... - Wstałem z ławki. - W ogóle to skończyły mi się lizaki.

- Durne testy.
Pogrzebała chwilę w torbie i wyciągnęła paczkę krakersów, otwierając je. Wzięła jednego zajadając z apetytem.
- Ciasteczko?
Pomachała mu paczuszka przed nosem.

Pomachałem ręką.
- Nie...

- To nie...
Zjadła jeszcze parę krakersów i strzepnęła okruszki na ziemię.

- Kim są Ci Fire Hand? Nie wiem o nich prawie nic. Fabian mówił mi, że to jakieś chłystki, i żebym się nimi nie przejmował, ale kim oni są? Czytałem dużo podczas lotu i nic o nich nie wyczytałem. - Spojrzałem z zaciekawieniem na Demonę.

- Raczkujący jeszcze gang, nie mam pojęcia czym dokładnie się zajmują
Zmarszczyła czoło.
- Ale ich przywódcą jest dawny członek Templarsów. Micos Sanchez, ciapa, gapa i nierozsądny człowiek. No ale nie wypada lekceważyć konkurencji. Niepokoi mnie to, że dawno o sobie znać nie dał... Wychodzi na to, że niewiele o nich wiemy a to niedobrze.

- Może i wiemy. A co do Sanczeza, to on był tą wpadką, o której mówiłem wcześniej. Nie wiedziałem jednak, że założył swój własny gang... Dziwny człowiek. Do tego parający się magią. - Uśmiechnąłem się do Demony.

- Łatwo idzie go oszukać i omamić. Do tego ma słabość do kobiet o ponętnych kształtach.
Podniosła się przeciągając.
- O jakiej magii mowa? -spojrzała na niego zaskoczona.

- W końcu teleportował się z piwnicy u Fabiana, nieprawdaż? - Uśmiechnąłem się, podrapałem się po policzku.

Chrząknąłem.

Przeczesała palcami włosy. Prawie zapomniała o tym drobnym incydencie.
- Trzeba będzie zamontować parę kamer, by zobaczyć na czym owa sztuczka polegała. Jeśli oczywiście uda mi się go ponownie złapać. Swoją droga jak można być na tyle naiwnym, by dać się poprowadzić na tereny wroga? Do tego przez osobę, dość... nieprzewidywalną.
Na jej twarzy zagościł nikły uśmiech.

- Trzeba być idiotą. I on nim jest. - Spojrzałem na zegarek.
- Późno już, może chodźmy do jakiegoś domu...

Poprawiła na sobie płaszcz.
- Każdy do siebie, jak sadzę.

- Mhm. Do widzenia... Szefowo. - Uśmiechnąłem się i poszedłem do siebie.

- Dobranoc -rzuciła za nim i cicho pogwizdując udała się w swoją stronę.

Przyszedłem. W sumie to przyszedłem tutaj aby odwiedzić sklep, zrobić zakupy. A raczej kupić lizaki. Tak czy inaczej wyszedłem ze sklepu i wykonałem telefon.

Do Fabiana.
Milczał.

Do Ezequiela.
Milczał.

Do Demony.
Milczał.

- What the fuck? - Wyjąłem lizaka i zacząłem go ssać.

Pomyślałem, że ktoś może mnie obserwować i poszedłem stąd.

Maszerowałem główną ulicą z leciutkim uśmiechem na ustach.
Na nosie miałem okulary, lekko pociemniane.
W ręku trzymałem laskę.
Podpierałem się nią, maszerując wolno chodnikiem.

Przyszła, wyciągnęła kartkę i długopis. Naskrobała parę słów, wsadziła w kopertę, nakleiła znaczek i wysłała.
Odeszła stąd pogwizdując cicho.

Miasto wrzało. Członkowie FH i Templarsów naprawdę zaczęli działać mu na nerwy, zwłaszcza, że nie mógł ich za nic zatrzymać. Ludzie dużo mówili, ale niedokładnie, unikając właściwego tematu. Postanowił rozpocząć dochodzenie. Opuścił ulicę, kierując się przed siebie.

Szedłem ulicą lekko kuśtykając, opierając się na lasce.
W pewnym momencie stanąłem, wyjąłem papierosa i zapaliłem go.

Spacerowała sobie już od dłuższego czasu po mieście. Nie wiedziała co z sobą począć, siedzieć w domu jej się samej nie chciało. Zatrzymała się przy jakiejś witrynie sklepowej i usiadła na parapecie.

Usiadłem na ławeczce obok jakiegoś sklepu i małego drzewka zasadzonego przed nim.
Laskę oparłem o ławeczkę, rozsiadłem się wygodnie.
Na nosie miałem pociemniane lekko okulary.

Posiedziała tak chwilę, po czym poderwała się i ruszyła dalej ulicą pogwizdując. Kopnęła jakiś kamień, obserwowała lot owego przedmiotu, który zatrzymał się niedaleko ławki. Zajętej przez kogoś. Zbyt daleko było by mogła dostrzec, kim była owa osoba.