Apartament Boba

Nieduży, położony na trzecim piętrze. Wieczny bałagan, aczkolwiek apartament stylowo urządzony.

Rukia wbiegła po schodach, zatrzymując się tuż przy drzwiach apartamentu. Złapała łapczywie oddech i spojrzała jeszcze za siebie, mamrocząc coś pod nosem. Już po chwili, niezbyt delikatnie bawiła się przy zamku, który uległ w końcu z cichym trzaskiem. Pchnęła dłonią drzwi i weszła do środka zamykając je za sobą. Uśmiechnęła się zadowolona i legła na jednym z foteli, ziewając przeciągle.

***

Położyła plecak na podłodze i rozejrzała się za jakąś rozrywką. W końcu jednak podniosła się z fotela i ruszyła do kuchni, gdzie dorwała się do lodówki. Uniosła jedną brew, przeglądając zaspanym wzrokiem jej zawartość.Wygrzebała w końcu plaster sera, który wsadziła bez pośpiechu do ust. Dmuchnęła w grzywkę, która opadła jej na oczy i tym razem skierowała kroki do drzwi, które jak mniemała prowadziły do sypialni. Otworzyła je i rozejrzała się po pomieszczeniu.

Rukia obudziła się, wychylając nosa spod kołdry. Wczoraj jak gdyby nigdy nic wgramoliła się do czyjejś sypialni i po prostu poszła spać. Przeciągnęła się leniwie i ruszyła nadzwyczaj leniwym krokiem do łazienki. Zamknęła drzwi, wygrzebała z szafki czysty ręcznik i rozebrała się z ciuchów. Wlazła pod prysznic, żeby po dobrych 10 minutach wyleźć z ociekającymi włosami. Wytarła się i ubrała. Podrapała się po głowie, szukając wzrokiem suszarki. Miała nadzieje, że owy apartament zamieszkuje jakaś tępa kobieta. Cóż, nie spodziewała się, że mieszkanie należy nie do kogo innego jak do policjanta, którego niegdyś potraktowała paralizatorem. W końcu jednak wylazła z łazienki i poszła do kuchni. Wyciągnęła sobie z lodówki karton mleka i podreptała, szurając nogami do salonu. Opadła na fotem i włączyła TV.

***

Popijając tak mleko w końcu stwierdziła, że właściwie to nie wie co ogląda. Włączyła sobie bowiem jakiś program, gdzie kobiecina w okularach nawijała do niej po włosku. Ruu, podrapała się po głowie i podniosła z kanapy. Odstawiła karton na ziemie, złapała plecak w dłoń i sięgnęła po bluzę z fotela, którą na siebie włożyła i ruszyła ku wyjściu. Cóż, łatwo poszło. Wyszła na korytarz, zostawiając otwarte na oścież drzwi. Będzie niespodzianka. Zbiegła ze schodów i ruszyła wzdłuż jednej z ulic.