Ścieżka w lesie

Uchyliła jednej powieki i spojrzała na niego z obrzydzeniem. Podniosła z ziemi jakiś patyk, którym cisnęła w jego stronę. Na szczęście chłopaka ten przeleciał koło jego głowy.
-Wychodzę z wprawy - burknęła pod nosem, prostując nogi.

- Starzejesz się, młoda - odpowiedział i kolejny obłok dymu wyleciał tym razem z jego nozdrzy.

-Ty się lepiej nie odzywaj, siwiejesz już - prychnęła, grzebiąc w plecaku, który położyła sobie na kolanach.

- Dobry żart
Odruchowo złapał się za włosy i zaczął się zastanawiać, czy nie mówi prawdy.
- Za młody jestem na siwienie.

Podniosła się z ziemi, czując, że zaraz tyłek przymarznie jej do piachu. Otrzepała spodnie i spojrzała na niego.
-Ciężka praca też robi swoje - mruknęła chaotycznie.

*zw*

- Maybe - powiedział.
Zdjął z siebie plecak i oparł go o nogi.
- Co słychać w szerokim świecie?

Wzruszyła nieco ramionami, przyglądając mu się.
-W tym rzecz, że mało słychać - stwierdziła, wkładając dłonie do kieszeni u spodni.

- Powiało nudą. Nie mów, że nie nabroiłaś przez te kilka dni ani razu. Nie uwierzę nawet!

Wykrzywiła usta w głupkowatym uśmiechu.
-Ueh, chyba muszę cię zmartwić. Nie miałam gdzie nabroić - mruknęła nieco zrezygnowana.
-Ale za to wpadłam na doskonały pomysł! Zostanę kasjerką - wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu.

- I kolejny sklep popadnie s tan bankructwa. No cóż... tak pewnie musi być. Ale gdzie? W KFC?
Poprawił szalik i czapkę, gdy tylko zawiało chłodniejszym powietrzem.

-A co to za różnica? Chociaż nie mogłabym pracować w takim miejscu - skrzywiła się na samą myśl o smrodzie i tych wszystkich kuszących kawałkach kurczaka za którymi szczerze nie przepadała. Kopnęła jakiś kamień z braku innego pomysłu. No i znów zaczynała się nudzić. Przeczesała włosy palcami.

- Taka różnica, że KFC zarabia dziennie... dużo. Miałabyś co okradać. No... w końcu dowalałaby cię policja, ale... zawsze masz się gdzie schować.

Podlazła do niego i zdzieliła go dłonią po głowie.
-Za kogo ty mnie masz? - prychnęła, unosząc jedną brew.
-Nie okradałabym miejsca pracy ... - burknęła, zastanawiając się.
-chyba - dodała po namyśle i wywróciła oczami.

- Chyba? Czyli masz wątpliwości? No dobra. To do jakiego sklepu NIE mam chodzić? - spytał z ironicznym uśmiechem na twarzy. - Wiesz. Nie chcę zostać oszukany.

-Pfff- skwitowała to krótkim prychnięciem i wzięła plecak w dłoń. Odwróciła się na pięcie, po czym odeszła kilka kroków, żeby opaść na ziemie. I tym razem oparła się plecami o pień drzewa i spojrzała bez zainteresowania na czubki trampków.

- Cóż. Ja muszę iść.
Zabrał plecak z ziemi i opuścił las.

Odprowadziła go jedynie wzrokiem i założyła kaptur na głowę. Z plecaka wyciągnęła lizaka i wpakowała go do ust, uprzednio odpakowując z papierka, który wylądował na ścieżce.

***

W końcu wydreptała alejką w stronę głównej ulicy.

- Cholera. - Bałbym się.
W sumie, boję się.
Ale bałbym się bardziej. Gdybym nie miał Deagle'a.
Poklepałem broń. Zawsze bezpieczniej.
Co ja tu miałem...
Pisk, jakiś, cokolwiek. Cofnąłem się o krok i potknąłem o konar, upadłem na ziemię i chyba zgniotłem jakiegoś żuka.
A to tylko sowa.
Głupek. Wstałem i otrzepałem się.
Wyjąłem broń z kabury.

Siedziała na kamieniu na rozstaju dróg wpatrując się w pochmurne niebo. Ani jednej gwiazdy na niebie.
Syknęła cicho.
Dłonie oparła na kolanach pochylając się lekko do przodu. Ciemno, cicho i nikogo w pobliżu. Idealne miejsce na przemyślenie kilku spraw.
W oddali zahukała sowa.
Oderwała wzrok od nieba i rozejrzała się po lesie, w którym drzewa wyglądały w ciemnościach niczym z horroru wzięte.

Broń trzymałem tak mocno, że w pewnym momencie zaczęła mi się wyślizgiwać ze spoconej dłoni. Skrzywiłem się, otarłem dłoń o spodnie i złapałem broń lewą ręką.
Zastanawiające. Chociaż jestem naturalnie leworęczny, nie lubię trzymać określonych rzeczy tą ręką.
I tą rzeczą był deagle. Niestety.
Jednakże... zarazem... stety. Na co komu trzymać broń...
Z tych przemyśleń wyrwała mnie sowa, ponownie.
Zbliżałem się do rozstaju dróg. Poinformowało mnie o tym drzewo, na które nieopacznie wszedłem.
Czemu akurat drzewo mnie o tym poinformowało?
Najwyraźniej je zapamiętałem. Mózg czy ciało? Ciało pamięta.
Pochmurne niebo. Nieładnie, żeby nie zaczęło padać.
W ciemności wyostrzył mi się wzrok. Oczywiste.
Chyba.
Powoli zbliżałem się do rozstaju dróg.
Może trafię do miasta, w końcu.

Pogrzebała w kieszeni wyciągając paczkę żelek. Ostatnio nałogowo je wcinała, tłumacząc się tym, że coś na osłodę życia trzeba mieć.
Włożyła kilka do ust, delikatnie gryząc i rozkoszując się owocowym smakiem.
Resztę schowała z powrotem do kieszeni

Zaczynało kropić. Nienawidzę lasu. Nigdy nie lubiłem.
Zawsze w lesie przypomina mi się ta sytuacja, kiedy pojechałem z mamą na rowerach do lasu i się zgubiliśmy, a ja byłem dzieckiem... Trauma jakaś.
Odepchnąłem złe myśli na bok. Szedłem prosto, gdzieś tu się zacznie ładna dróżka.
Doszedłem do rozstaju.
I od razu podniosłem broń do góry. Stanąłem cicho, nie oddychałem.
Bo usłyszałem szelest.
I oczywiście bicie swojego serca.
Ale głównie dziwny szelest.
Ciemno choć oko wykol.
Nie mam pojęcia co to znaczy, ale pamiętam ten zwrot...
- Jest tu ktoś? - Powiedziałem cicho w powietrze.

Zamarła na moment słysząc czyjś głos. Wyrwana z własnych myśli do tego rozkojarzona nie potrafiła zlokalizować osobnika. Ciemno gdyż chmury zasłaniały księżyc, który dawał nikłe światło.
Nie podobała jej się ta sytuacja i to w jaki sposób została zaskoczona.
Podniosła się ostrożnie. Odetchnęła cicho i odpowiedziała pewnym głosem by ukryć zdenerwowanie.
- A kogo tam licho niesie?

Chciałem już powiedzieć "Tu Brzoza, Tu Brzoza". Albo coś równie irracjonalnego, w stylu "Burza, Burza". Za dużo filmów.
Spróbowałem zlokalizować głos, ale choć cichy, to jednak las nadawał mu echo. Rozglądałem się jak głupi z wyciągniętą bronią.
Głos był na pewno kobiecy, nawet trochę dziewczęcy.
A ja byłem otumaniony. Jestem otumaniony.
- Fabian? - Powiedziałem głupio.
- Chciałem powiedzieć, Fabian! - Powiedziałem jeszcze głupiej.
Skrzywiłem się w duchu.

Nie wierze. Niemożliwe. On na pewno nie szwendałby się po lesie nocą.
Albo to jakaś pułapka, albo ktoś inny o tym samym imieniu.
Powoli ruszyła w kierunku z którego dochodził głos.
Postanowiła się nie zdradzić. Przybierając tym samym inną tonację głosu.
- A czegoż tu szukasz o tej porze? Na grzyby to chyba trochę za wcześnie.
Nadepnęła na jedną z suchych gałęzi, która trzasnęła pod jej stopami łamiąc się w pół.
Zatrzymała się.