Opuszczona chata

Chata w odludnej części osiedla FH.

Micos zatrzymał się przed ruderą i natychmiast przedarł szal na dwa. Jedną częścią zawiązał jej ręce, drugą nogi, by w razie nieprzewidywanego przebudzenia, nie uciekła tak łatwo. Wyniósł ją z samochodu i kopnięciem otworzył drzwi do budynku. Zszedł do piwnicy, gdzie zrobił to, co kiedyś ona z nim zrobiła. Znalazł łańcuch i przywiązał ją nim do drewnianego słupa. Potem zakneblował ją. Uśmiechnął się do siebie i wyszedł stamtąd, zamykając chałupę na klucz.

Zostawił na czatach kilku ludzi, by wszystkiego z daleka pilnowali.

Ocknęła się rozglądając nieprzytomnym wzrokiem po pomieszczeniu. Zamrugała parę razy, chciała się ruszyć ale nie mogła. Drgnęła jedynie. Zastanawiała się jak to się stało, ze znalazła się w tym miejscu. Przypomniała sobie fragment rozmowy z Micosem, a raczej fakt, że chciała z nim porozmawiać. Jednakże jakoś nie był specjalnie rozmowny. Szarpnęła się chcąc uwolnić z więzów.

Wolnym krokiem znalazł się na terenie osiedla jego gangu. Z uśmiechem na twarzy popatrzył na opuszczoną chatę i przeciągnął się, wyciągając stare klucze, które miał tylko on. Otworzył drzwi wejściowe i szedł do piwnicy. Nie zapaliwszy światła, oparł się o ścianę i zapalił papierosa.
- No, no, no. Kogo my tu mamy - mruczał w ciemnościach.

Zerknęła tylko na jarzący się czerwony punkcik. Nie odezwała się, ba nawet gdyby chciała to by nie mogła. Przewróciła jedynie oczami.

- Jaka słodka cisza. Pierwsza odkąd się znamy, prawda? Nikt do nikogo nie strzela, nikt nie marudzi no i... no tak. No i ty jesteś moim więźniem. W końcu to JA jestem górą i to JA dyktuję warunki.
Wypuścił z ust obłok dymu i zapalił lampę olejną, którą wymacał na biurku, stojącym w pomieszczeniu. Odwrócił się i spojrzał na bezradną dziewczynę.

Zapatrzyła się w jakiś punkt na suficie, był bardziej interesujący niż ten osobnik. Przymknęła oczy, chyba utnie sobie drzemkę. W prawdzie niewygodnie jej w takiej pozycji, ale sypiało się w gorszych warunkach.

Podszedł do niej i bez ostrzeżenia zaczął ją przeszukiwać. Zabrał jej wszystko, co tylko przy sobie miała. Kilka drobniaków, broń, paralizator, latarkę, linę, łom i obcęgi. Gdy przeszukał jej kieszenie i całe spodnie. Znalazł także nóż myśliwski, który wrzucił do swojego plecaka.
- Przyda się.
Odwiązał materiał, którym zmusił ją do milczenia i szturchnął nogą.
- Lepiej?

Ziewnęła. Kompletnie go ignorowała. Dopiero gdy ja szturchnął raczyła na niego łaskawie spojrzeć.
- I co ty teraz zamierzasz?
Zapytała ochrypłym głosem. Mimo wszystko była spokojna i opanowana.

- Mam kilka opcji. Albo będę cię tu trzymać aż nie umrzesz z głodu i pragnienia, albo pobiję cię na śmierć kijem, albo przestrzelę ci czaszkę, albo, co najlepsze, wstrzyknę truciznę, która będzie powodować u ciebie ból i cierpienie... bardzo powolne cierpienie. Ale najpierw chcę wiedzieć, co łączy cię z Templarsami.

A więc to tak. Uśmiechnęła się pod nosem.
- Proszę bardzo, ale nie tylko mnie będziesz miał na sumieniu.
Powiedziała patrząc mu prosto w oczy.

Wyjął z jej glocka zza paska spodni i przeładował, po czym strzelił jej w lewy piszczel.
- Mogę tak długo.
Przeładował jeszcze raz.
- No więc? Działasz po dobroci, czy siłą? Pierwsze pytanie. Co się dzieje z Fabianem?

Syknęła zaciskając zęby z bólu. Odwróciła od niego głowę. Milczała.

- Oj daj spokój kociaku. Nie chcesz chyba, żebym zawołał któregoś z moich ludzi, żeby ci rękę złamał w dwóch miejscach, prawda? To jak? Gdzie jest Fabian, hm?

- I ty myślisz, że ci powiem?
Prychnęła tylko.

- Eh - westchnął i gwizdnął palcami.
Do piwnicy wszedł wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna z ogoloną głową. Nie wyglądał na inteligentnego, ale to nie przeszkadzało Micosowi. Szef gangu wskazał na nią machnięciem głowy i zapalił następnego papierosa. Dryblas chwycił jej drugą nogę i silnym uderzeniem złamał piszczel.

Wrzasnęła, zrobiło jej się ciemno przed oczami a po chwili straciła przytomność.

- No i to było tyle. Zaknebluj.
Rzucił w jego stronę materiał, po czym opuścił chatę. Gdy członek FH wykonał polecenie i wyszedł, zamknął drzwi i opuścił teren osiedla, rozglądając się wokół siebie, czy nie dzieje się nic podejrzanego.

Leżała nieprzytomna wykrwawiając się powoli na śmierć.

Ocknęła się bo coś jej wibrowało pod brzuchem. Z trudem przekręciła się na bok. Zerknęła na telefon, mrugając parę razy oczami.Musiała jakoś z kieszeni wylecieć kiedy ją torturowano Oszołomiona bólem nie wiedziała co zrobić. Jej wzrok powędrował na kałużę krwi, jak tak dalej pójdzie to się wykrwawi. Zaczęła się powoli przekręcać w stronę telefonu, ostatkiem sił wcisnęła przycisk brodą odbierając.

Nie mogła skojarzyć czyj to głos. Modliła się tylko by ten ktoś się nie rozłączył.
- Mnmnm nmnm!
Gdyby chociaż mogła się odezwać.

Jęknęła ale i tak zostało tom stłumione przez szmatę. Przymknęła oczy, nie wiedziała ile tak wytrzyma. Czekaj. To słowo odbijało jej się niczym echo po głowie. Miała nadzieję, że nie będą to płonne słowa.