Plac zabaw.

Nic nie pwoiedział tylko lekko się wygiął.
Dalej lizał lizaczka.

Zerknęła jeszcze na patyczek, który wystawał z jego ust po czym pociągnęła go za zakręt {zt}

Wywalił patyczek lekko zdziwiony.
z/w

Przyszła, pogwizdując cicho. Rozejrzała się zmęczonym wzrokiem po parku, tłumiąc ziewnięcie. W końcu opadła na ławkę, podciągając jedno kolano pod brodę.

-
Wyszła.

Ruu przyszła nad plac, pogwizdując cicho i co raz wymachując plecakiem to wprzód, to w tył. W końcu jednak rzuciła torbę i przysiadła na huśtawce, ziewając przeciągle.

Szła sobie chodnikiem pogwizdując sobie znaną melodię. Zatrzymała się w oddali dostrzegając Rukię. Uśmiechnęła się kątem warg podchodząc do dziewczyny.

-Wra! - wydarła się, mało co nie spadając z huśtawki.-A co ty tu!? Już myślałam,że gdzieś wyjechałaś - burknęła, ogarniając się pośpiesznie. Uniosła jedną brew.

Zignorowała jej pytanie udając, że nie słyszy.
-Czyżbyś się czegoś bała, że widok starych znajomych cię przeraża?
Spojrzała gdzieś bok wkładając ręce do kieszeni.

Parsknęła. - Patrząc na ciebie nie sposób się nie bać- burknęła.- wyglądasz gorzej niż niejedna zjawa - dodała pod nosem, odwracając wzrok na niebo. - Czyżbyś się za mną stęskniła? - zapytała,uśmiechając się szeroko.

-Uznam to za komplement, inaczej musiałabym cię skrócić o głowę...a nie mam zamiaru ściągąć na siebie kłopotów. I brudzić rak...na razie.
Ziewnęła zasłaniając dłonią usta.

-Na razie?- zapytała zaciekawiona, przeciągając się leniwie. Dmuchnęła w kosmyk włosów,który opadł jej na oczy i wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu.

Przygryzła lekko język.
- Cóż mam parę spraw ważnych do załatwienia.
Chrząknęła cicho.
- Zastanawiam się, jak ci się udało przetrwać zimę.Przecież jesteś bezdomna.

-Widzę,że masz zbyt dużo czasu skoro martwisz się o innych - ziewnęła znużona,kołysząc się niezauważalnie na huśtawce. Obserwowała bacznie dziewczynę,

- A kto powiedział, że się martwię.
Wzruszyła ramionami i rozejrzała się dyskretnie po placu.

Pochyliła się z braku innego zajęcia i wzięła jakieś patyka z ziemi. Dźgnęła nim dziewczynę w brzuch. - Powiesz coś jeszcze, czy będziesz tak stać? - zapytała z łobuzerskim uśmiechem.

Poczuła jak badyl wbija jej się w żołądek.Wyciągnęła katanę i przecięła patyk zostawiając zaledwie skrawek w jej dłoni. Chrząknęła, przypominając sobie o pewnej sprawie do załatwienia. Położyła dłoń na jej głowie i poczochrała.
- Trzymaj się młoda
Schowała broń, poprawiła na sobie płaszcz i poszła w sobie znanym kierunku.

Uniosła jedną brew. Skąd ona wzięła tą katanę? Pokręciła zniesmaczona głową. Tej dziewczynie ostatnimi czasy coś za dobrze się wiodło. Oblizała spierzchnięte wargi i spojrzała w niebo.Odwróciła się na pięcie i wyszła, nucąc coś pod nosem.

Spokojnym krokiem wkroczyła na plac zabaw, usiadła na huśtawce. Rozpakowała deser zajadając nieśpiesznie. Zamyśliła się.

Dogoniłem Demonę.
- Doprawdy... Nie wierzę, że mogłem się zadawać kiedyś z takim pospólstwem. - W zamyśleniu kopnąłem kamień. Usiadłem na huśtawce stojącej obok huśtawki Demony.
Uśmiechnąłem się krzywo do niej.
- Zresztą... nieważne. - Wciągnąłem głęboko w płuca powietrze.

- Zapomnij, najskuteczniejsze lekarstwo. Chcesz kawałek?

- Nie, dziękuję. - Spojrzałem się na Demonę.
- Na czym to skończyliśmy? Hm... Zanim nam przeszkodzono?

- Mówiłeś coś o planach i możliwościach jakie daje wepchnięcie Quima jako burmistrza miasta.
Rozhuśtała się nieco.
- Na pewno nie chcesz? Smaczne to ciasto.

Zaśmiałem się lekko. - Trochę to pokręciłaś. Quim... nie miał zostać prezydentem miasta. Wyobrażasz go sobie jako prezydenta? - Zaśmiałem się na głos, wyobrażając sobie te kwieciste przemowy. Po chwili przypomniałem sobie, że jest już wieczór i ściszyłem głos.
Schowałem dłonie w kieszenie płaszcza.
- Sam nie wiem...

- Oj dobra, pogubiłam się trochę. Ale coś w ten deseń.
Zawinęła resztę ciasta i schowała.
- No ale jesli to ma pomóc, to czemu nie. Jak nie spróbujesz to się nie dowiesz.

Pomóc. W czym?
Przez chwilę wydawało mi się, że wypowiedziałem te słowa na głos.
Dopiero po chwili doszło do mnie, że rozmawiałem przez chwilę z własnymi myślami.
W międzyczasie wyjąłem komórkę i skrobnąłem coś.
- Może. To dość zawiłe... - Kichnąłem. - Robi się trochę zimno, nie sądzisz?