Kościół

Dla pewności spojrzał w stronę swojego auta i stwierdził, że jest na swoim miejscu.
- Na szczęście moje cacko stoi na swoim miejscu - odparł z uśmiechem. - Ale to w sumie dziwne, że nikt nie zauważył jak kradną ci auto...

- Wyczuwam w tym cholernie głupią ironię, czy też jakiś spisek sił nadprzyrodzonych. - Powiedziałem jakby do siebie, Alex ani Christian nie mogli zrozumieć o co chodzi.
Machnąłem ręką.
- Alex, masz swój nadajnik?

- Mam go u siebie... - Poczekajcie tutaj.
Ruszyłem w stronę auta, wsiadłem i pojechałem po nadajnik.

Ziewnął i oparł się o maskę samochodu.
- Zimno - stwierdził i wypuścił parę z ust. - Bardzo zimno.
Poprawił rękawiczki i owinął twarz szalikiem.

- Długo nie wraca. - Zrobiłem parę kroków, nadal przyglądając się chustce.
- Trzeba będzie ją oddać do laboratorium, chociaż nie sądzę, aby cokolwiek znaleźli. - Spojrzałem przenikliwie na Christiana.
Podrapałem się po szyi, włożyłem chustkę do torebki, oddałem ją jednemu z policjantów.

- Ta... też tak sądzę. Bo inaczej równie dobrze mógłby tu przyjść, stanąć przed nami i się ładnie pięknie przedstawić. - Zaczął skakać w miejscu dla rozgrzania. - Do jasne cho... Gdzie on jest?

Zaśmiałem się lekko z Christiana.
- Może powinniśmy do niego pojechać? - Powiedziałem, nadal lekko się uśmiechając.

- Czy ja wyglądam jak jego matka, żeby wiecznie po niego jeździć?! - odburknął. - Chociaż w sumie jak się zaraz wkurzę to wyślę po niego patrol.

Odmruknąłem coś do siebie, poszedłem rozmawiać z policjantami.

Wsiadł do samochodu i przyglądał się otoczeniu. Coś nie pasowało. Alexa nie było już bardzo długo. Sięgnął po telefon i zadzwonił do niego. Nie odbierał.
- Skur... - rzucił tylko i włączył radio.
W końcu odjechał