Fontanna

...

Przyszedł. Mężczyzna usiadł na brzegu fontanny i zapalił papierosa, obserwując bacznie otoczenie. Z dnia na dzień robiło się zimniej.

Ruikia przyszła kurczowo zaciskając palce na bordowym plecaku. Wskoczyła na murek w około fontanny i spojrzała z góry na mężczyznę. Jej wargi niebezpiecznie drgnęły tworząc coś w rodzaju cwanego uśmiechu. Walnęła plecak na ziemię, tak czy siak nie było w nim nic wartościowego.

Spojrzał na przybyłą dziewczynę i rzucił papierosa za siebie, do lodowato zimnej wody. Kątem oka przyjrzał się jej bardzo dokładnie. Była młoda, nawet ładna i... nowa??

Dziewczyna kucnęła, zanurzając dłoń w zimnej wodzie. Łypnęła na chłopaka kątem błękitnych oczu, mierząc go dokładnie. Nie wyróżniał się zbytnio, a Rukia szukała właśnie tych którzy mogli szczycić się wysoką posadą. Oblizała spierzchnięte wargi i zeskoczyła z fontanny.

- Widzę, że mamy świeża krew, chyba. Co cię tutaj panienko sprowadza?
Nie mógł się powstrzymać. Patrzył na nią przez chwilę, po czym mrugnął dwuznacznie.

Włożyła dłonie do skórzanych spodni, unosząc jasną brew.
-Uczono mnie, że z nieznajomymi się nie rozmawia - mruknęła wymijająco.

- A mnie uczono, by poznawać jak najwięcej ciekawych ludzi, by w razie czego wiedzieć, gdzie szukać pomocy. Jestem...
Chwilę się zastanowił. Postanowił wykorzystać starą sztuczkę Fabian.
- Jestem Gabriel. A ty?

-Ruu - powiedziała krótko. Nie wiadomo, cóż to za typ się kręci. Wystarczy, że już ma na plecach list gończy. Z kieszeni wyciągnęła colowego lizaka, odpakowała go i włożyła do ust nie spuszczając z niego wzroku.

- Ruu? Hm... nie słyszałem o tobie wcześniej. Ale może to i lepiej dla ciebie i... dla mnie.
Uśmiechnął się pod nosem.
- Tak więc... Ruu. Co się sprowadza do tak niebezpiecznego miasta?

-Niebezpiecznego? Uczyć się przyjechałam - powiedziała, uśmiechając się doń milusio.

- Uczyć? UCZYĆ?! Proszę cię. Kto w tych czasach chce się uczyć? Pewnie rodzice cię zmusili, grożąc, że wywalą cię z domu. Patrz na mnie. Ja nie mam skończonej nawet podstawówki i co? Niczego mi nie brak.

Niczego ci nie brak? Dobrze wiedzieć. Dziewczyna uśmiechnęła się kącikami warg.
-Nauka to podstawa - powiedziała niczym naiwne dziecko.
Potarła zmarznięte dłonie o spodnie i naciągnęła na nadgarstki bluzę, tak właśnie bluzę. Cóż, kto by pomyślał, że będzie tak zimno.

- Podstawą jest kasa i to w jaki sposób chcesz ją zdobywać. Ambicje, marzenia, nadzieje, aczkolwiek te ostatnie należą się biedakom, bo przynajmniej wydłuża im to życie.
Popatrzył na nią.
- Ty też na bogatą nie wyglądasz, chociaż... Nieważne.

-Pozory często mylą - stwierdziła, przyglądając mu się. Ależ sobie gadatliwego kompana do rozmowy znalazła.
-To przyznaj się no z czego czerpiesz tą swoją pewność siebie, bo na pewno nie z pracy w kiosku ruchu - powiedziała znudzona.

Uśmiechnął się pod nosem.
- Mam własny... biznes. Wo.e pracować dla siebie i mieć pracowników, niż być sługą. Powiedzmy, że zajmuję się... handlem.

-Twoja gęba jest jak otwarta księga - stwierdziła spokojnie, łapiąc w dłoń plecak.
-A twój języczek cię kiedyś zwiedzie - zauważyła, przeciągając się leniwie.

- Nie, jeśli będę dobierać słowa w taki sposób, by nie brzmiały jednoznacznie, a nawet nie dwu. No więc? Gdzie się uczysz?

Kiedy już pogryzła lizaka, wypluła biały patyczek na chodnik. Gdzie się uczy? Właśnie, dobry pytanie.
-Nazwa szkoły i tak ci nic nie da - zauważyła.

- Kto wie, kto wie. No więc? Gdzie cię odprowadzić?

-Nie potrzebuję niańki, sama dam sobie radę - mruknęła, mrużąc powieki. Aż tak mu zależy, żeby dziewczyna trafiła do szkoły? Prychnęła cicho.
-Miło było poznać - dorzuciła na odchodnym i ruszyła alejką prowadzącą na główną ulicę.

Mężczyzna wzruszył ramionami i poszedł we własną stronę.

Przyszła w to miejsce rozglądając się, ani żywej duszy. Spokojnie usiadła sobie na ławce, wpatrując się przez chwilę w nieczynną fontannę.

Idąc ścieżką, z dłońmi w kieszeni zauważył jakąśpostać,
hmmm wygląda mu znajomo,
podchodzi bliżej,

Ok facet... ja się zgubiłem. To gdzie ty w końcu jesteś? W sypialni, w posiadłości, czy w parku?

Przyjechał do parku i zatrzymał się przed bramą. Szybko wyjął czapkę ze schowka i założył ją tak, by nikt go nie rozpoznał. Miał sprawę do Demony, ale już z daleka zauważył Czerwina.