Fontanna

- Tak, tak tobie też życzy smacznego firma udław się - mruknęła pod nosem
Wzruszyła ramionami i poszła sobie tylko znanym kierunku.

Dziewczyna szła alejką, trzęsąc się z zimna. Wskoczyła na murek, otaczający fontannę i włożyła dłonie do kieszeni kurtki.

Nieznajomy szedl powoli....
Krok po kroku zblizyl sie do Parku...
Mijal fontanne i usiadl obok niej....
Nie zdjal kaptura...
Rece mial w kieszeniach plaszcza...
Oddychal ciezko...
Patrzyl sie w dol...
Na swoje glany...

Zerknęła na chłopaka, cóż to za bezczelne bydle przyszło? Tak po prostu przysiąść na fontannie, którą sobie przed momentem zajęła. Podeszła do niego po murku, uważając,żeby nie wpaść do lodowatej wody.
-Dobry - mruknęła spokojnie, patrząc na chłopaka z góry.

Witam.

Odpowiedzial tak... Po swojemu...
Cicho i zimno....
Nie ruszyl sie nawet o centymetr...
Siedzial i oddychal....
Glosno...

Zeskoczyła z murka i stanęła przed chłopakiem wkładając dłonie w kieszenie spodni.
-Ściągnij kaptur - powiedziała i uśmiechnęła się ironicznie.

Nie

Powiedzial zimnym tonem...
Odpowiedzial, podnoszac oczy...
Swoje czerwone oczy...
Kaptur przyslanial jego twarz ze widac bylo tylko jego oczy...
I usta...

-Dlaczego? - zapytała spokojnie,sięgając do kieszeni bluzy po lizaka.

Bo moja twarz nie jest do patrzenia.
Wystarczy ze ja dobrze ja znam...
Nie jestes jeszcze godna ja widziec...

Wyjal rece z kieszeni skorzanego plaszcza...
Popatrzyl sie w oczy swoim przenikajacym wzrokiem...
Jego usta przybraly postac dziwnego usmiechu...

Prychnęła, unosząc jedną brew. Włożyła do ust lizaka z którego wcześniej ściągnęła papierek. Spojrzała na chłopaka wręcz wyzywającym wzrokiem.
-Uraziłeś mnie - mruknęła sarkastycznie, komentując uwagę na temat godności.

Zasmial sie, prawie jakby sie smial sam szatan...
Potem zaczal mowic powoli zimno, co jakis zaczal brac ciezko powietrze do ust...

I coz mam na to odpowiedziec?
Nawet ja nie jestem godny jej widziec.
Dlatego mam na twarzy kaptur...

Podczas calej rozmowy, nie poruszyl sie wogole
Jedynie dlonie raz wyjal i ponownie wlozyl dlonie do plaszacza...
I jego usta...
Nadal byly dziwnie usmiechniete...

Wywróciła oczami.
-Lizaczka? - wyciągnęła w jego stronę zapakowanego lizaka i pomachała mu przed twarzą owym cukierkiem. Wyszczerzyła się.

Wyjal reke...
Wzial lizaka...
Nie odpakowal, ale wlozyl do kieszeni plaszcza...
Nic przez chwile nie mowil...
Po chwili na ziemi, bialej od sniegu wyladowala kropla z oczu nieznajomego....
Podniosl oczy...
Wstal...

Dziekuje...

Szepnal...
Ponownie usiadl...
I poraz pierwszy popatrzyl towazyszce w oczy...

Dziewczyna uniosła jedną brew. Czy ona była jakaś stuknięta, czy zawsze musiała trafić na jakiś dziwnych ludzi?Sapnęła pod nosem, trzęsąc się z zimna.
-Ta, spoko. Nie ma za co - mruknęła, rozglądając się.

Jest.

Nieznajomy wstal...
Zdjal plaszcz...
Wyjal miecz z pod plaszcza i przydzial do pochwy przy pasku...
Kaptur byl z pod jego plaszcza, wiec twarzy nadal nie bylo widac...
Byl ubrany caly na czarno....
Okryl nieznajoma swoim cieplym plaszczem....
Usiadl ponownie na miejscu...
Patrzyl jej w oczy...

Nie radze go krasc.

Wyszeptal, ze swoim glosnym oddechem.

Zerknęła na płaszcz i wyszczerzyła się.
-Nie jestem złodziejką - prychnęła, wywracając oczami.

Kochana...
Wiem kto kiedy klamie...
Glos udziela wiecej informacji niz cokolwiek innego...

Powiedzial cicho...
Wstal i stanal obok niej...
Nie powiedzial ani slowa..
Ich ciala dzielilo gora pol metra.
Mimo to, nie ruszyl sie ani o krok.

Spojrzała na niego z kpiną.
-Pan wszystko wiedzący się znalazł - burknęła, wkładając dłonie do kieszeni jego płaszcza.
-Cofnij się no o pół metra, widok mi zasłaniasz - dodała,unosząc jedną brew.

Nie.
Jak Ci widok zaslaniam, to mnie zabij.

powiedzial swoim zimnym tonem
patrzyl swoimi czerwonymi oczami w jej oczy.

-Nie zabijam ludzi - prychnęła pogardliwie.
-Za kogo ty mnie masz, co? - zapytała zirytowana. Nie dość, że za złodziejkę ją ma to i za morderczynie robi, cudownie.

Kazdy czlowiek ma cos w sobie z mordercy.
Kazdy.
Ja.
Ty.
Kazdy.

usmiechnal sie do nieznajomej...
po czym rzucil jedno haslo...

Dziemi.

Zmrużyła powieki.
-Rukia - mruknęła, domyślając się, że Dziemi to jego e, dość nietypowe imię albo ksywa.
Przysiadła na murku po turecku, nie spuszczając wzroku z chłopaka.

Usmiechnal sie ponownie swoim dziwnym usmiechem...
Usiadl na zimnej ziemi patrzac sie Rukii w oczy...

-e, co się tak gapisz? - burknęła, mrużąc powieki.

Nie odpowiedzial na pytanie,
Nie ruszyl sie nawet
Patrzy...
Z usmiechem patrzy
W koncu powiedzial...
Tym samym tonem

Nie boj sie.. Nie zabije Cie.

Znowu sie usmiechnal.... nadal tym samym usmiechem