Kawiarnia

Westchnąłem.
- Masz jakieś plany? - Uśmiechnąłem się.

- Jeszcze nie - zawahała się na moment jakby rozmyślając.
- Zastanawiam się czy nie jestem już za stara na wybryki typu, wpadnij, splądruj, zniszcz i ucieknij z gracją.

- Faktycznie, takie rzeczy przystają tylko czternastolatkom. - Zaśmiałem się.

- Ale zabawy przy tym dużo było

- Nie wiem, nigdy tego nie robiłem. - Westchnąłem i zamyśliłem się.
- A przynajmniej nigdy z Tobą. Co innego... jak mu tam... ten, z którym się tak lubiłaś droczyć. Kira? - Podrapałem się po szyi.
Pogrzebałem w kieszeni. Położyłem na stoliku dwa lizaki Chupa-Chups, oba o smaku coca-coli.
- Chcesz jednego? Spokojnie, świeże. - Uśmiechnąłem się, wziąłem jednego i po krótkich zapasach z papierkiem wsadziłem lizaka do buzi.

Wzięła lizaka, odwijając go z papierka.
-Hm, Kira to bardziej był wróg niźli pomocnik. czasem nie należał do twojego gangu?
Włożyła lizaka do ust.

Wyjąłem lizaka z ust.
- Możliwe, możliwe. - Przełknąłem ślinę. - Może się przejdziemy? - Powiedziałem i wsadziłem lizaka z powrotem do buzi.

Spojrzałem się dziwnie na Demonę.

Westchnąłem.

- Ah, a zresztą...nieważne.

Westchnąłem przeciągle, spoglądając w dal.

- Ram, pam, pam, pam. - Zastukałem palcami w blat.
- Coś strasznego, prawda? - Pogłaskałem rudego kotka. Zamruczał słodko.
- Któż może porwać się na tak bestialski czyn! - Kotek zeskoczył z blatu i wybiegł na zewnątrz. Doleciał do mnie chłód lutowej nocy.
Brr.
Ziewnąłem, przetarłem oczy.
- Czeka nas dzisiaj jeszcze sporo roboty, chłopcy.

Wchodzę do środka widząc sporo nowych twarzy, będąc pewna, że wreszcie nikt mnie nie rozpozna. Zamawiam jedno małe cappucino i siadam w fotelu uśmiechając się do wszystkich wokoło.

Przysiadła się na parapecie jak gdyby nigdy nic. Wyciągnęła z kieszeni paczkę skittlesów. Uwielbiała je.
Zajadając się obserwowała ludzi idących uliczką.
- Hm...
Zerknęła w stronę szyby, widząc teraz osoby siedzące w kawiarni. Jej uwagę przykuła dziewczyna szczerząca zęby do wszystkich.

I oto znów ta sama główna ulica, ta kawiarnia co zwykle. Kelnerka zmieniła się nie do poznania - schudła i pobladła na twarzy. Klienci nie zmienili się wcale. Kiedy wkroczył do środka, ludzie spojrzeli na niego niepewnie, zastanawiając się czy to bezpieczne siedzieć nadal na swoich miejscach.
- Hm - mruknął pod nosem i rozglądał się.

- Czy to jest jedyna kawiarnia w tym mieście? - Powiedziałem z lekkim uśmiechem na twarzy, widząc siedzącą na parapecie Demonę.
Przeczesałem włosy ręką.
Przyjrzałem się Demonie.
- Obserwujesz kogoś szczególnego?

- Nie, ale ta jest wyjątkowa. Mają dobrą gorącą czekoladę
Odwróciła wzrok od szyby spojrzawszy na Fabiana.
- Szukam potencjalnej ofiary

- Zabrzmiało groźnie. - Uśmiechnąłem się.
- Wiosna się zbliża. Wariacje z tą całą pogodą... wczoraj mróz, dzisiaj całkiem ciepło. Prawda? - Czy to ja wypowiadam te nic nie znaczące zdania?
Starzeje się.
- Przejdziemy się? Czy wchodzimy? - Podszedłem bliżej do Demony.

Był jakiś rozkojarzony. Minął ludzi na ulicy bez żadnego zastanowienia i nawet nie wiedział co go podkusiło, żeby tutaj wejść. Zgubił dziewczynę gdzieś po drodze. A może mu się przewidziało?
- Za stary jestem - mruknął i zajął miejsce przy oknie, zamówił dużą czarną kawę i wbił wzrok w paznokcie.

Zawinęła paczuszkę chowając resztę cukierków do kieszeni.
- Zjadłabym jakiś ciepły posiłek, od rana o pustym żołądku chodze jeśli nie liczyć paru łakoci.
Ześlizgnęła się zgrabnie z parapetu, stając na nogach.

Kiedy kelnerka przyniosła mu kawę, oderwał się od swoich myśli, upił łyk i spojrzał przez okno. Przez moment był zszokowany. Ręką przewrócił filiżankę i odruchowo sięgnął do wewnętrznej kieszeni marynarki, sięgając po broń, ale równie szybko zmienił zdanie.
- AAAAAAAAAAAAAAA!!!!
Kawa rozlała mu się na spodnie i to w tak nieodpowiednim miejscu, że nie krzyknął a wręcz wrzasnął jakby obdzierali go ze skóry.

- Źle się odżywiasz, moje dziecko. - Powiedziałem i pokiwałem palcem.
Tylko udaję i żartuję, czy naprawdę jestem już stetryczałym dziadkiem?
Westchnąłem cicho. Podszedłem do Demony.
- Możemy iść do restauracji. Ja stawiam. - ustawiłem się w taki sposób, żeby zaproponować jej wzięcie pod rękę.
Nagle dobiegł mnie z kawiarni jakiś niemiłosierny krzyk. Nie czekając na reakcję Demony, złapałem ją pod rękę i ruszyłem wraz z nią w stronę restauracji.
- Jakieś niemiłe towarzystwo tutaj... - Wyszeptałem do niej.

- Uh
Omal równowagi nie straciła. Nawet nie zdążyła się obrócić i sprawdzić skąd ten krzyk dobiegał. Bez słowa ruszyła z nim.

- O nie. O nie, nie, nie, nie. Nie pozwolę wam zwiać.
Zapłacił za kawę i pomknął za nimi.
- Wracamy do gry - pomyślał.

Zauważyłam, że jakiś facet zaczął drzeć się jakby ktoś go obdzierał ze skóry. Spojrzałam w jego stronę i zobaczyłam, iż jego spodnie są oblane kawą. Zaczęłam się śmiać widząc, że zmierza do wyjścia za jakimiś ludźmi.