Ściezka w lesie

Przytuliła się do wilka.
- Jak wiesz, sem Andrea.
Uśmiechnęła się słodko i niewinnie.

- Nie mamy zamiaru pozabijać się. - odparł. - Gdzie chcesz iść? Jeśli gdzieś daleko, to raczej ciężko będzie z tymi kulami... - rozejrzał się w poszukiwaniu drogi do miasta, by znaleźć jakiś motor którym mógłby przewieźć Demonę.

- Zamierzam kogoś odwiedzić....o ilę zastanę ta osobę w domu xp -rzuciła odchodząc

Spojrzała na Death'a. Wilki sobie poszły.

Zaklął pod nosem siarczyście. Nie był w najlepszym nastroju, widząc, że Doom odchodzi, idąc o kulach. Do tego jeszcze do miasta. Oparł się o drzewo.

Spojrzała na chłopaka.
- Ile właściwie masz lat?
Spytała.

Wzruszył ramionami.
- A na ile wyglądam?

Zmierzyła go wzrokiem.
- Na 21, 22.
Uśmiechnęła się kątem wargi.

- Możliwe, że tyle mam. Możliwe, że nie. - wzruszył ramionami. - Zresztą co to za różnica?

- Żadna.
Wstała i zbliżyła się do chłopaka.

- No właśnie. Ja nie wymagam od ciebie, byś powiedziała mi, ile masz lat, więc nie wymagaj tego ode mnie.

Już miała odwinąć i walnąć chłopaka w buzię, jednak tylko złapała go za brodę.
- Startujesz do Demony, prawda?
Spojrzała mu w oczy.

Uśmiechnął się lekko, kątem warg, widząc zdenerwowaną Andreę. Nie odwrócił wzroku - przeciwnie, przez dłuższy czas również patrzył jej w oczy.
- Możliwe. - odparł kolejny raz wymijająco.

Nadchodziła ścieżką, ale zauważywszy scenę,która od zewnątrz wygladała na bardzo prywatną,cofnęła się tylko o krok.

- Czyli tak.
Powiedziała nadal patrząc mu w oczy.
- Nie radzę Ci jej skrzywdzić.
Dodała. Nie denerwowała się. Może troszkę.

- Huh? Niby skąd przyszło ci to do głowy? - spytał, będąc już lekko poddenerwowany. Nie lubił, kiedy ktoś oskarżał go o coś, czego nigdy by nie zrobił. Nienawidził tego.

- Ja tylko ostrzegam.
Mruknęła.
- Za bardzo ją lubię i nie chcę, aby ktoś skrzywdził ją w jakikolwiek sposób. Nie mówię, że Ty tak zrobisz czy coś.
Powiedziała, momentalnie odwracając wzrok. Nie patrzyła mu w oczy, tylko gdzieś w ziemię.

Podniosła jakąś gałązkę z ziemi i złamała ją na pół.Nie chciała podsłuchiwać. Najchętniej zatkała by uszy rękoma i zaczęła nucić jakąś piosenkę. Ale przecierz miała sprawę do załatwienia.

Zignorował trzask gałęzi, który przed chwilą usłyszał.
- Skoro chciałaś jedynie ostrzec, to źle dobrałaś słowa. - odparł. - I nie dziw się, że się denerwuję. Wiesz dlaczego? Bo nie lubię, nie, nienawidzę, kiedy ktoś oskarża mnie o coś, czego nigdy bym nie zrobił. - powiedział. - Zwłaszcza samemu przy tym to robiąc. - dodał po dłuższej chwili.

Zdziwiła się na końcówkę wypowiedzianych przez niego słów.
- W sensie?
Spytała.

- Na to pytanie sama sobie odpowiedz. - odparł z lekkim, trochę bezczelnym uśmiechem i odszedł w cień. Mimo, iż każdemu zdawało się, że już sobie poszedł, on nadal tam był, naśladując dźwięki jakie towarzyszyłyby, gdyby szedł dalej.

Zrobiła krok do przodu. Mimo wszystko postanowiła przerwać tę romantyczną scenę. Podeszła do wysokiego chłopaka,zupełnie ignorując jasnowłosą dziewczynę, wyglądającą na bardzo młodą. Wyciągnęła z kieszeni małą karteczkę. Spojrzała na chłopaka
-Nazywam się Laura - powiedziała. -Mam do ciebie sprawę- dokończyła,patrząc wprost na niego.

Spojrzała na Laurę. Tak, to była ta dziewczyna, na którą 'przypadkowo' wpadła w kawiarni. Poszła stąd, wybuchając cichym śmiechem.

Stał bokiem do Laury, opierając się o drzewo. Zmierzył ją niezbyt przyjaznym wzrokiem od góry do dołu(jak na sygnie x33). Poprawił kapelusz.
- Słucham. - powiedział, a jego głos nie był milszy niż spojrzenie jakim obdarzył swoją rozmówczynię.

-Przepraszam na sekundę - rzuciła,doganiając szybkim krokiem drobną dziewczynę. -Posłuchaj - powiedziała spokojnie,chwytając ją delikatnie za ramię - Możesz mnie nie lubić, nie wnikajmy juz w to,czy mnie znasz,czy nie. Ale naprawdę nie lubię,kiedy ktoś okazuje w stosunku do mnie bezpodstawną ignorancję i pogardę. Więc mówię spokojnie: daj sobie spokój,dobrze? -zakończyła z lekkim uśmiechem bez cienia ironii,jednak patrzyła na nią z góry.