Ściezka w lesie

Ledwo się powstrzymał, by nie parsknąć śmiechem, widząc zachowanie Laury. Było to po nim widać. Niestety.

Puściła ramię dziewczyny i wróciła do Deatha.Zauważyła ślad uśmiechu na jego twarzy, jednak zignorowała to. Była przyzwyczajona do takiego zachowania.
-Więc - powiedziała,jakby wogóle nie przerwała. Spojrzała na małą kartkę.- Czy znasz niejaką...Demonę Crystal ?

- Jesteś z policji? - zapytał chłodno, słysząc pytanie o Demonę. Nie chciał jej przypadkiem wydać. Spojrzał dziewczynie w oczy.
Policjanci nie umieją kłamać. Zwłaszcza jak patrzy im się w oczy. - przeszło mu przez głowę. Przypomniał sobie swoje własne zatargi z policją. I doświadczenie z tym związane.

-Nie. A ty jesteś ? - zapytała,tym razem z małą nutką ironii. Szczerze nie cierpiała takich ludzi i marzyła,aby znaleźć się z powrotem w swoim domu.

- Nie, nie jestem. Owszem, znam Demonę. Po co ci ona?

-Mam do niej sprawę - powiedziała cierpliwie - Ciekawi mnie jedynie ironiczny uśmiech na twojej twarzy - powiedziała.

- Po prostu.. Rozśmieszyłaś mnie tą sceną z Andreą. - odparł, a ironiczny uśmiech nie zniknął z jego twarzy.

-Masz bardzo specyficzne poczucie humoru - powiedziała z lekkim uśmieszkiem. -Ja nie widzę w tej scenie nic śmiesznego. Była po prostu...spontaniczna - zaśmiała się lekko mimo woli.

- Po prostu.. Widać, że nie wiesz jak jest w świecie. Tutaj nie prosi się o coś. Tutaj bierze się pistolet, mierzy do kogoś i drze się, żeby przeprosił. Takie są przynajmniej metody większości z tych, których poznałem.

Zajechał cicho swoim samochodem i obserwował z daleka, przez lornetkę, dwójkę osób. Mężczyznę rozpoznał natychmiast. Spotkał go wcześniej w parku.

-Poznałeś niewielu ludzi - powiedziała cicho i jakby smutniejszym głosem. - Ale masz rację. Są i tacy. Ja mimo wszystko nie przepadam za tego typu załatwianiem spraw - rozejrzała się bez większego zainteresowania. -Gdzie znajdę Demonę? - spojrzała spowrotem na niego.

Nadgryzłem kawałek cheesburgera, którego miałem w schowku.
- Dobry - powiedziałem do siebie

Uśmiechnął się sam do siebie. Było za spokojnie i za cicho. Musieli go namierzyć. Wzruszył ramionami.
- Nie tutaj. Możemy się zobaczyć... Kiedy indziej. Ale nie tutaj. - powtórzył i odszedł.

Odpaliłem samochód i pojechałem dalej. Interesował mnie mężczyzna.

Popatrzyła za odchodzącym chłopakiem i odjeżdżającym samochodem. Westchnęła i również odeszła.