Fontanna

Było cicho, stanowczo za cicho. Spojrzała na pochmurne niebo.

Doom! - krzyknąłem

co Ty tutaj robisz?

zobaczyła go dopiero teraz,
był ubrany w kurtkę wyglądającą na drogą - nie chciała wiedzieć skąd ją ma...

- Przepraszam, a pan do kogo? - myślała, że jak uda inną osobę to może sobie pójdzie.

Christian przyszedł do parku, mając wielką ochotę zakuć kogoś w kajdanki i zaprowadzić przed oblicze prawa na parę długich lat. Stanął pod bramą i spojrzał na samochód.
- Podejrzane - pomyślał.
Z daleka ujrzał dwie postacie i jedną doskonale kojarzył.

Stwierdziła że gościa zatkało, tym lepiej dla niej. podniosła się z ławki i zmierzała ścieżką w stronę wyjścia. W połowie drogi zauważyła jakże znaną jej osobę. A myślała, ze Christian jest już obiema nogami w grobie.

hmm Demona, nieudawaj że mnie niepoznajesz bo i tak nieuwierze.
Czerwin, i jak przetrwałaś tą noc?
widziałaś Micosa?
potrzebuje gotówki, a w nowy rok wszystkie sklepy są pozamykane....

Micos przeklął pod nosem, kiedy Month stanął niedaleko jego samochodu. Naciągnął czapkę bardziej na twarz i usiadł tak, by nikt nie musiał na niego zwracać uwagi.

- NO nie!! - krzyknął policjant. - Widzę, że Demona Crystal w końcu znalazła jakiegoś nienormalnego wielbiciela! Ty masz kolegów? Matko przynajświętsza!! Aż strach się bać!
Christain zaczął się śmiać.
- Ale nie - Uspokoił się. - Kim ten facet jest i co znowu knujesz, hm?

a kim Ty jesteś i czemu mnie obrażasz hm? - zapytał go swoim bezczelnym tonem, w ogóle na niego nie patrząc

- Dziękuje za troskę, poradziłam sobie i nie, nie widziałam -odkrzyknęła przyspieszając kroku.
- Nie pański interes -mruknęła wymijając policjanta

- A mój, mój. Pamiętaj, że to ja tu jestem głownodowodzącym w policji, a ty akurat nie należysz do najgrzeczniejszych ludzi na świecie.
Spojrzał na łysego.
- Pan się zbytnio nie interesuj. Ja pana spytałem kim pan jest!

Nie, nie wiem, nie znam - wyszczerzyłem się w uśmiechu.
może odrazu zakujesz mnie w kajdanki?
nie powinieneś przypadkiem pilnować czy nikt nie próbuje obrobić Mc Donalda albo co?

nie musisz wiedzieć kim jestem

- Kolejny odważny. - Mężczyzna westchnął i przyjrzał mu się dokładnie. - Łysy, brzydki, nieogolony, tępa morda. Taaaa... to chyba człowiek Fabiana, nie?

chyba za dużo oglądałeś pornoli bracie - wykrzywiłem się
- radze Ci zejdź mi z drogi, bo mały dzielny Action Man może sobie kuku zrobić... - nie czekając na odpowiedź wyminąłem go i ruszyłem za Demoną

- I myśli pan, że jakbym coś planowała to przyznałabym się? -wytkneła mu język i oparła się o samochód Micosa, nawet nie zdając sobie sprawy kto jest właścicielem.

- Rozumiem, że tym małym jesteś ty? W ogóle. Gdzie ty rodziców zgubiłeś? Pewnie skręcili gdzieś i dzidzia nie może ich znaleźć. Wiesz. Ja sadzę, że chodzenie za Demoną ci w niczym nie pomoże

O wreszcie sie zatrzymałaś,
kim jest ten pajac? - zapytał się Doom,

hmm, zastanowił się
spostrzegł, żę samochód nie ma lusterek - już wiedział kto jest właścicielem...

zapukał w szybę samochodu,

- przepraszam podwiózłby mnie pan? - zapytał się postaci w czapce dając mu do zrozumienia, że wie kim jest

__

zignorował policjanta

Micos, usłyszawszy te słowa, uśmiechnął się pod nosem i położył nogi na desce. Czapka wciąż zasłaniała jego twarz.
- Nie. Raczej nie. A co? - spytał znudzony.

bez zaproszenia otworzył drzwi,
zamknął wszystkie szyby i powiedział takim tonem by tylko on mógł go usłyszeć

- słuchaj micos,
do kurwy nędzy nie wiem co kombinujesz, ale jestem teraz Twoim człowiekiem i zabierz mnie od tego wariata - popatrzył na policjjanta - zanim zrobie mu krzywde...

oczywiście wsiadłem do auta

- Czy to moja sprawa. W ogóle. Nie jestem tu po to, by ci osłaniać tyłek. A teraz zabieraj tyłek z siedzenia i wysiadaj. Taksówki są PO DRUGIEJ stronie.

Postanowiła wykorzystać fakt, że nikt nie zwraca na nią uwagi. Nasunęła czapkę bardziej na oczy, ręce wsadziła do kieszeni i przeszła na drugą stronę ulicy.

Ale Chris miał oczy otwarte. Poszedł tuż za nią i złapał za ramię, ciągnąc w tył.
- Słyszałaś, że nie mam domu? Wiesz coś o tym może?

Zaparła się nogami.
- Pierwsze słyszę -udała zdziwioną.

- Ja też, ale jakoś tak... kiedy mnie poinformowano od razu zacząłem ciebie szukać. Słyszałem, że byłaś w pobliżu w czasie wybuchu.