Dom Quima Scanlana.

Dom zaprojektowany przez jakiegoś niewymienionego z imienia i nazwiska architekta, na specjalne zamówienie.
Dom utrzymany jest i zaprojektowany w specyfice starych domów portugalskich i irlandzkich.
W środku panują ciepłe kolory, przewaga pomarańczowego i zielonego.
Dom jest przytulny, ładnie urządzony jednak przeciętnych rozmiarów. Jedna sypialnia, jeden pokój dzienny, kuchnia i jadalnia, nie rozłączone ścianą łącza się z salonem. Dwie łazienki, garaż z magazynem, garderoba. Na piętrze gabinet, pokój gimnastyczny, nie używany prawie w ogóle, ale musi być u każdego szanującego się mężczyzny. No i pokój z piłkarzykami, bilardem itp.
Na dole są jeszcze jedne drzwi, jednak sam Quim nie może być pewien tego co architekt miał na myśli. Gdyż za drzwiami, jest ściana wyłożona cegłami.
Ogródek jest mały, zaledwie poza tarasem wychodzącym z salonu i paru drzewek na krzyż dających cień więcej roślinności nie stwierdzono.

Położyłem się na łóżku w sypialni.
Włączyłem jakieś radio, leciały piosenki. Ruszałem ustami, wymawiając śpiewane słowa.

- Ksz, bum. - Krzyknąłem.

Chrząknąłem znacząco. Wstałem, obejrzałem się, przeturlałem wzdłuż sypialni.

Przebrałem się w ładny garnitur, umyłem głowę.
Usiadłem na kanapie w salonie. Zapaliłem papierosa.
- Ha, nienawidzę ludzi z nałogami.

Przyszła pod sam dom, przyglądając się uważnie. I pomyśleć, że dawniej na dzień dobry włamała by się bezczelnie okradając i dewastując. Przeszła przez bramę i zapukała w drzwi.

Spojrzałem nerwowo w stronę drzwi. Wzdrygnąłem brwiami.
Wolno, wręcz nonszalancko podszedłem do drzwi. Chrząknąłem głośno. Poprawiłem garnitur, włosy.

Otworzyłem. Przyjrzałem się... dziewczynie, przelatując ją wzrokiem od stóp do głowy.
Kiwnąłem głową, chrząknąłem.

Nie czekałem na podanie ręki przez Demonę.
- Witam, witam. - Rzuciłem i wróciłem do salonu. Mówiąc coraz głośniej - Niechże się pani Crystal rozgości. - Usiadłem na kanapie i patrzyłem w stronę drzwi.

Weszła do środka rozglądając się po wnętrzu.
- Pomyślałam, że skoro będziemy współpracować przez pewien czas... to wypadałoby mi, lepiej ciebie poznać... Quim.
Usiadła w fotelu zakładając nogę na nogę. Zerknęła na swojego zastępcę.

Znów wzniosłem brwi. Chrząknąłem.

Podrapałem się po policzku, wyczuwalny był już parodniowy zarost.
- Co chcesz wiedzieć o Quimie? - Rzuciłem bezzwłocznie. Nie wiele myśląc. Nie przepadam ze przemyślanymi wypowiedziami. Nie ten typ.
Wstałem i zacząłem chodzić po domu.
- Nie przeszkadza Ci? - Wzskazałem na papierosa. Chrząknąłem, przy okazji krzusząc się dymem.
- Bo mi tak.

- Nie... rób co chcesz, w końcu jesteś panem własnego mieszkania - przyjrzała się swoim paznokciom.
- Chcę jednak wiedzieć, co cię skłoniło do przyłączenia się do Templarsów.
Skrzyżowała ręce na piersiach.

- Coś. - Chrząknąłem. - Ktoś. - Chrząknąłem.
- Ktoś. - Rzuciłem Demonie. Papierosa włożyłem do popielniczki, otworzyłem okno i wyrzuciłem ją daleko.
- To ostatni. - Chrząknąłem.
- Byłem w Templarsach kiedy Ty jeszcze kradłaś innym zabawki. - Mówiłem z ciągle szeroko otwartymi oczami.
- Bez obrazy, kwiatuszku. - Chrząknałem i nalałem sobie soku pomarańczowego. Chyba.
Wypiłem go, stojąc tyłem do Demony.

Intrygowała ją ta postać, była bynajmniej inna niż wszyscy. I do tego jest bardziej zorientowany w tej całej branży. Nie mogła pojąć dlaczego, została szefową kiedy masa ludzi bardziej się nadawała na to stanowisko.
Przeciągnęła się by ukryć lekkie zdenerwowanie.
- Mhm -mruknęła.
- A i daruj sobie takie słownictwo, wolę jak ludzie zwracają się do mnie po imieniu.

- Dobrze, dobrze. - Rzuciłem głupio. Chrząknąłem.
Odwróciłem się, patrzyłem wprost na Demonę. Ręce miałem w kieszeniach spodnii.
- Coś jeszcze? - Jedna brew podniosła mi się wyżej od drugiej. Tik. Albo maniera.
Zmarszczyłem czoło i brwi. Oblizałem wargi. Poczułem jeszcze smak soku pomarańczowego.

Zrobiłem parę kroków z taką, "gniewną" miną, po czym nagle się uśmiechnąłem.

Przeczesała palcami włosy.
- Tak, napiłabym się herbaty - na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech.

Zmrużyłem oczy.
- Zrób sobie, jeśli chcesz. - Rzuciłem. Bynajmniej na odczep.
Wyjąłem gumę i zacząłem ją żuć. Smak - pomarańczowa.

- Mam Cię kontrolować. Chyba. Tak mi się zdaje. - Chrząknąłem.
- Masz mi zdawać relację ze wszystkiego co planujesz. - Zrobiłem kółeczko wokół kanapy.
- Oczywiście nie musisz. Ale masz to robić zawsze, kiedy możesz. - Zrobiłem kolejne kółko, po czym odwróciłem się na pięcie i stanąłem.
Zacząłem pukać się lekko palcami w usta.

- Tak więc, droga szefowo, chciałby wiedzieć co zamierzasz teraz, to znaczy w najbliższej - chrząknąłem - przyszłości?

Mruknęła coś pod nosem, przeszukując szafki w poszukiwaniu herbaty.
- Dobre pytanie - postawiła z hukiem szklankę na stole. Nigdy nie myślała o przyszłości, żyła tylko chwilą. Odwróciła się w jego stronę.
- Przydałoby się zwerbować kilku członków, ktoś towar rozprowadzać musi... także trzeba uważać na rosnącą konkurencję... Po części osobiście się tym zajęłam, wprowadzając do FH chaos. - Rzuciła krótkie spojrzenie na okno, chwyciła czajnik i nalała do niego wody.
- A także byłabym wdzięczna, za parę rad i wskazówek...

- Nie lubi tego robić. - Chrząknąłem.
- Chyba, że zapytasz. Wtedy służy pomocą. Chyba, tak mi się zdaje. - Zamknąłem oczy, oparłem się głową o kanapę. Zacząłem się cicho śmiać, jednak szybko przestałem.

Wróciła do pokoju niosąc szklankę z gorącym napojem.
- A więc pytam, co Quim proponuje? - postawiła herbatę na stole i usiadła z powrotem na fotel. Wrzuciła kostkę cukru mieszając łyżeczką.

Gwizdnąłem.
- Szybko się uczymy, nie? - Uśmiechnąłem się do Demony.
- Nie proponuje nic. Musi zbadać sprawę, na razie liczy na Ciebie. Zdaj się na instynkt. Kobiecy. - Zaśmiałem się.
- Późno już, wracaj do siebie. - Chrząknąłem.
- Idzie spać. - Rozebrałem ją wzrokiem. Była niezła.
Chrząknąłem i odpędziłem te myśli.
Lewa dłoń zaczęła mi lekko drżeć, więc wsadziłem ją do kieszeni.

Parsknęła śmiechem. Kobiecy instynkt, żeby jeszcze coś takiego posiadała. Co ma być to będzie.
- Tiaa... - dopiła herbatę.
- Dobranoc - mruknęła otwierając drzwi wyjściowe.
- A i jeszcze jedno, następnym razem niech kupi Liptona - Opuściła to miejsce.

- Przekażę. - Ruszyłem tak gwałtonie głową, że coś strzeliło mi w szyi.
- Tak, tak, dobrze. Niezła, panie Quim. Po łebkach do celu. - Nagle wyskoczyłem przez okno, i krzyknąłem za nią.

- ALE JA NIE MIAŁEM W DOMU HERBATY! - Zacząłem się bardzo głośno śmiać, po czym wróciłem do siebie i rzuciłem na łóżko. Czytałem chwilę "Endymiona" Dana Simmonsa i usnąłem.

Wstałem, zrobiłem wszystkie normalne ludzkie czynności i wyszedłem.

Przyszedłem, usiadłem na kanapie. Byłem cały spięty, źle się czułem.
Miałem wysoką gorączkę, więc wziąłem jakiś lek na jej obniżenie. Wyszukałem w garderobie cieplejszy szalik, grubszą kurtkę itp.

Usiadłem opatulony na kanapie i wpatrywałem się w zegar. Tykał.
Tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk, tyk...

Aż w pewnym momencie wstałem i krzyknąłem. Bardzo głośno. Usłyszałem jak ptaki poderwały się z jakiegoś miejsca.

Zostawiłem otwarte okno, dlatego było mi tak przeraźliwie zimno i dlatego było wszystko słychać z dworu. Wziąłem tabletkę o smaku pomarańczy i na chwilę odleciałem z bogim uśmiechem na ustach.

[Quim, telefon ci dzwoni : p]

Zerwałem się nagle na równe nogi, zacząłem szukać dzwoniącego gdzieś telefonu.

Miałem problem jednak z wydedukowaniem, z której strony dobiega dźwięk. To wszystko wina nie-do-końca-poprawnego działania jednego z podzespołów komputera naturalnego zwanego mózgiem. W końcu ją znalazłem, odebrałem.

- Halo, Quim Scanlan.

[- Tu Demona, jakby to powiedzieć hm... właśnie złapałam szefa gangu FH, wpadnij do willi Fabiana - po czym rozłączyła się.]

- Niee chce mi siee... - mówiłem sam do siebie, jednocześnie wiążąc buty, wsadzając w guzię gumę - pomarańczową, oczywiście i wychodząc z domu.