Dom Quima Scanlana.

- Lodevijk. - Rzuciłem przez sęby, prawie sycząc jak Voldemort.

- Po tonie twojego głosu wnioskuję, że się bardzo lubicie -rzuciła sarkastycznie.

Wytężał mózg, próbując wymyslić jakąś ripostę, jednak nie było mu to dane. Zasnął.

Nie usłyszawszy ciętego komentarza z jego strony, uznała że zasnął. Podniosła się z fotela i już miała pokierować się do wyjścia gdy usłyszała, że telefon dzwoni. Zaciekawiona podeszła i zerknęła na komórkę. Wzięła ją do ręki i odebrała.

Jakaż była uszczęśliwiona kiedy usłyszała dobrze znany jej głos. Już chciała coś powiedzieć kiedy się rozłączył... pięknie. Przez chwilę wpatrywała się w komórkę, mając nadzieję, że może zadzwoni jeszcze raz.
Westchnęła cicho i odłożyła telefon na miejsce.
Idąc ostrożnie by już na nic nie wpaść udała się do pokoju, w którym znajdowało się łóżko. Do jej własnego mieszkania wracać się nie chciało, za daleko. Tym bardziej, że tu ma pod ręką sypialnię.
Padła zmęczona na łóżko, nawet nie zdążyła się okryć kołdrą a już odleciała do krainy snów.

Wstałem i poszedłem do łazienki. Nie wiedziałem o tym, że Demona jest jeszcze w mym domu...

A ona dalej spała sobie w najlepsze, do rannych ptaszków nie należała. Przekręciła się jedynie na drug bok, mrucząc jakieś niezrozumiałe słowa przez sen.

Wyszedłem z łazienki, zjadłem śniadanie, ubrałem się i wyszedłem zamykając dom na cztery spusty.

Wierciła się jeszcze przez jakiś czas na łóżku. Obudziła się dopiero jak spadła na podłogę. Mruknęła coś niezadowolona i przeczesała palcami włosy patrząc na zegarek.
- Pół dnia w plecy...
Podreptała do kuchni i nalała sobie jakiegoś soku do szklanki. Po ostatnich doświadczeniach wolała nie ryzykować. Opróżniła szklankę i poszła do łazienki. Przechodząc przez pokój zauważyła że właściciela nie ma. Napuściła sobie wodę do wanny i wlała jakiegoś płynu do kąpieli. Z szafki wyciągnęła czysty ręcznik i odłożyła na bok. Rozebrała się i weszła do wanny, przymknąwszy oczy relaksowała się dłuuuugą kąpielą.

~~~
Umyła się, ubrała i już zamierzała opuścić mieszkanie gdy zdała sobie sprawę, że została zamknięta.
- hm, no ładnie.. -cofnęła się do pokoju i rozsiadła się na kanapie biorąc do ręki gazetę.

Przyszedłem z lizakiem w buzi. Chupa chups, Chuck.
Przez głowę mi przeleciało " No dalej Chuck... Komuś zaimponowałeś? Nie, Chuck...".

- Demona? - Powiedziałem głupio, w sumie zabrzmiało to trochę jak : Beboma, z powodu śliny nagromadzonej w moich ustach.

Uniosła od niechcenia wzrok znad gazety, patrząc na Quim'a.
- W końcu raczyłeś wrócić - mruknęła zamykając gazetę i odkładając ją na stolik.

- Cały dzień się obijałaś, hę? - Rzuciłem z uśmiechem na ustach, już po przełknięciu smakowitego Chuck... to znaczy, smaku wyssanego z lizaka.

- Bo ktoś zapomniał o swoim gościu i raczył zakluczyć go w mieszkaniu -chrząknęła i spojrzała gdzieś w bok.

- Nie wiedziałem, że zostałaś... - Podrapałem się po głowie.
- I wolę nie myśleć co robiłaś. - Uśmiechnąłem się tak, że aż zmrużyłem oczy.
- Nieważne. - Uśmiech zniknął tak szybko jak się pojawił.

Zrobiłem parę kroków po pokoju.
- Co u Fabiana?

- Jest... zajęty -skwitowała krótko, nogę na nogę.
- Nie pytaj o szczegóły bo i sama nie wiem nic więcej.

- Aha... - Powiedziałem cicho. Pokiwałem lekko głową, jakby sam do siebie.
Wziąłem jabłko, umyłem je i zacząłem jeść. Oparłem się o blat w kuchni, jednak stąd dobrze widziałem Demonę.

- To, ja ci przeszkadzać nie będę -mruknęła wstając i zakładając na siebie płaszcz.
- Zresztą już dość się tutaj nasiedziałam

- Nie przeszkadzasz mi. Zresztą też już miałem wyjść. Gdzie idziesz? - Rzuciłem ubierając się do wyjścia na zewnątrz.

- Właściwie... to nie wiem. Poszlajam się zapewne tu i tam.
Zapięła płaszcz i przerzuciła torbę przez ramię.
- A właśnie, zanim zapomnę. Zorganizuj mi ciężarówkę, niech czeka koło willi Fabiana. Najpóźniej jutro. I nie pytaj po co mi to.

- Po co Ci ona? - Rzuciłem z uśmiechem na ustach.
- Tylko żartowałem. - Dodałem już z pełną powagą.

Wyszliśmy, zamknąłem drzwi, wykonałem telefon i poszedłem w swoją stronę z lizakiem w buzi.

Wszedłem, umyłem się i zasnąłem od razu.

Siedziałem akurat w pokoju, czatując w internecie, gdy zadzwoniła komórka.
Odebrałem i powiedziałem głosem z chrypką głośniejszą od niego, bo tak brzmi mój głos przez komórkę...
- Halo? Quim Scanlan.