Salon

...

Przyprowadziła Fabiana do jego salonu i posadziła go na kanapie. Rozejrzała się po pomieszczeniu, nic się nie zmieniło.
- Gdzie jest apteczka? -zwróciła się do niego/

- W... - Zmrużyłem oczy, usiadłem na kanapie.
- W kuchni, w jednej z szafek powinna być. Chyba. - Położyłem się i zacząłem obserwować... Demonę.

Poszła do kuchni, zaglądając do każdej szafki w poszukiwaniu apteczki. Narobiła wielkiego bałaganu i hałasu wyrzucając zawartość. W końcu w ostatniej szafce znalazła to co trzeba i wróciła do niego, opatrując mu rany bez słowa.

- Myślisz, że pozwoliłbym buszować po moim domu nieznanej mi kobiecie? Nie jestem aż takim desperetem. - Rzuciłem nagle.

- Nie musisz, poradziłbym sobie sam. Stawiasz mnie w niezręcznej sytuacji...

- No pewnie, a potem musiałabym czekać aż odtajesz na wiosnę -powiedziała obwiązując mu nogę bandażem.

- Po co miałabyś na mnie czekać? - Uśmiechnąłem się.

Zaskoczyło ją to pytanie. Mruknęła jedynie coś pod nosem w odpowiedzi.
- Zrobić ci coś do picia? -zapytała zmieniając temat.

- Nie chcę być już szefem. Nie nadaje się do tego, starzeje się. Zaczynają mną władać sentymenty i sumienie. - Mruknąłem w dziwny sposób.

- Wody, chleba i igrzysk.

Westchnęła i zniknęła ponownie w kuchni, przyniosła mu kanapki z serem i szklankę wody.
- Co zamierzasz teraz zrobić?

- Zamierzam zdjąć ser, bo go po prostu nie lubię. - Zrobiłem to i zjadłem kanapki popijając je wodą.

- Zapamiętam to na przyszłość -usiadła wygodnie na kanapie przymykając oczy.

- Rozwaliłaś mi drzwi, teraz każdy może sobie tutaj wejść. Nieładnie, nieładnie... - Wstałem, podszedłem do barku. Otworzyłem go. Był pusty. Ale nie zamierzałem z niego nic wyjmować. Sam go opróżniłem.
- Jest godzina siedemnasta, a czuje się jakby było po północy. Niedługo wigilia, cieszysz się? - Rzuciłem bez jakichkolwiek emocji, opierając się o parapet i patrząc przez okno.

- Wigilia? A no tak...nie obchodzę świąt. Zresztą straciłam poczucie czasu. -Ziewnęła

- Nie lubię dyskutować z niewierzącymi. - Zmrużyłem oczy.
- I wzrok mi się sypie...

- Przejdź na emeryturę, kup dom na wyspie i zamieszkaj tam delektując się spokojem i ciesząc życiem. Władzę w gangu pozostaw komuś odpowiedzialnemu. -mruknęła.

- Ja nie jestem odpowiedzialny? Nie ma nikogo odpowiedzialnego...

- Tego nie powiedziałam. Ale skoro chciałbyś sobie wolne zrobić to powinieneś zacząć już kogoś poszukać, godnego twojego stanowiska... - mruknęła coś jeszcze i przysnęła.

Ktoś zaczął grzebać przy zamku, ale nie był to dźwięk łamanego zamka, raczej przesuwanych kluczy. W końcu ktoś wszedł do środka, zaczęły rozlegać się odgłosy czyjś kroków.
- No, no, no. Kogo ja tu widzę
Micos rozłożył się na fotelu i zapalił papierosa.
- Zbudź się - dźgnął kobietę pistoletem. - Wstawaj zanim przestrzelę ci nogę.
Schował broń w bezpieczne miejsce, byle z daleka od jej łap.

Mruknęła coś przez sen i otworzyła zaspana oczy. To co zobaczyło nie wprawiło jej w dobry nastrój.
- Jak ty się tu dostałeś?

- Mam stare klucze sze... znaczy się... Fabiana. Sądziłem, że ktoś tak hm... "inteligentny" zdążył zmienić zamki.
Mężczyzna rozejrzał się po salonie.
- Wciąż ten sam wystrój. Ciekawe czy...
Podszedł do barku i przekręcił kluczyk.
- Fiu fiu... niezły zbiór. Widzę jednak, że jakieś zmiany naszły.
Wyjął butelkę Jacka Danielsa i nalał do kryształowej szklanki. Upił łyk.
- Drinka?

[barek był pusty xp]

Przekręciła oczami. Musi odetchnąć świeżym powietrzem a spacer dobrze jej zrobi. Poprawiła na sobie płaszcz i zarzuciła kaptur na oczy.
- Na twoim miejscu uważałabym gdzie się z buciorami pchasz... -opuściła to miejsce.

Rozejrzał się po pomieszczeniu i powłóczył się za nią. Miał dziwną ochotę podręczenia kogoś.

Zszedłem do salonu z góry.
Nikogo nie było, tylko dziwny "bezruch", dający się wyczuć wtedy, gdy ktoś był, i nagle go nie ma.

Byłem już przebrany, umyty, z opatrzonymi ranami, z komórką, pieniędźmi, i, co najważniejsze - bronią.

Wyszedłem z domu, nie zamykając go nawet. Dom jest pusty, poza pieniędzmi w sejfie nic w nim nie ma.

Będę musiał zburzyć ten dom.

Wpadła tu niczym burza, zdyszana po długim biegu. Przeszukała całe mieszkanie ale nigdzie go nie znalazła.
- Gdzie on się znowu szlaja... - położyła zegar na stole. Nie był brzydki, wręcz przeciwnie. Przyozdobiony liśćmi, całość wyglądała niczym drzewo. Przejechała po nim ręką.
- Hm.. -zamyślona oklapła na kanapę, zamykając oczy.