Park

Uśmiechnąłem się. Spojrzałem na tę drugą dziewczynę. Miała dziwną, nieznaną mi twarz.

- Czas to pieniądz -rzuciła i ruszyła w sobie znanym kierunku.

Uchyliła głowę ku górze, bacznie obserwując przez łysą wręcz koronę drzewa niebo. Zacisnęła palce na bordowym plecaku i podciągnęła kolana pod brodę. I kto by pomyślał, że dzisiejsza noc zapowiada się aż tak niesympatycznie. Skrzywiła się na samą myśl o ujemnych temperaturach.

- Nieprawda. Trzeba zacząć szanować czas... - Mówiłem, każde słowo wymawiając coraz ciszej. Odruchowo spojrzałem na nadgarstek, miejsce, gdzie powinien być zegarek.

Chciałem się spytać kogoś o godzinę, ale...
Drygnąłem. Może z zimna.

Zerknęła na mężczyznę i zeskoczyła z drzewa, zaciskając wargi. Hym, park to nie najlepsze miejsce na noc. Rozejrzała się wokoło, mamrocząc coś pod nosem.

Podszedłem do dziewczyny.

- Przepraszam, wie może Pani, która godzina? - Powiedziałem, patrząc gdzieś w dal.

Jej wargi drgnęły, tworząc nikły uśmiech. Godzina? Uniosła jedną brew i ujęła w palce tarczę luźno wiszącego na nadgarstku zegarka. Obróciła go na właściwe miejsce i przeklęła coś pod nosem. Zapukała w niego, mrużąc powieki. Po chwili zastanowienia odpięła pasek i wyrzuciła zegarek gdzieś w krzaki.
-Nie wiem - mrukneła jedynie, tracąc powoli równowagę.

Wzrokiem pognałem za wyrzuconym w krzaki zegarkiem.

- Dziękuję. - Rzuciłem i odszedłem.

Wzruszyła ramionami.
-Ależ nie ma za co - burknęła pod nosem i ruszyła alejką w stronę głównej ulicy.

Przyszedłem, otrzepałem ławeczkę ze śniegu i usiadłem na niej.

Wyjąłem telefon, wystukałem numer i zadzwoniłem.

Dziewczyna przyszła, ciągnąc po ziemi kurtkę. Przejechała dłonią po ławce, zrzucając z niej śnieg i padła niechlujnie. Z kieszeni swojego łupu wyciągnęła skórzany portfel. No, no.
-Pan Micos - mruczała pod nosem, grzebiąc w znalezionych w nim dokumentach. Kurtkę wyrzuciła za ławkę, jeszcze tego brakowało, żeby w niej chodziła.

***
Przez chwilę zastanawiała się, czy wyrzucić dokumenty. Ale właściwie przydadzą się jej. Wyciągnęła z plecaka czarny notes, otwierając go na ostatniej stronie. Przewróciła go do góry nogami, a z kieszeni spodni wygrzebała czarny długopis. Przeczytała jeszcze raz dane z dowodu i przejechała palcem po kartce, zatrzymując się na owym nazwisku. Jej wargi drgnęły tworząc coś w rodzaju uradowanego uśmiechu. Napisała coś przy Micosie.

***
Kątem oka dopiero po chwili dostrzegła siedzącego nieopodal mężczyznę. Zamkneła spokojnie notes i wrzuciła go do plecaka wraz z długopisem. Podciągnęła jedno kolano pod brodę, opierając podeszwę trampka o ławkę. Spojrzała na niebo, zaciskając palce.
Zimno, zimno, zimno.

Odruchowo spojrzałem na dziewczynę. Ta sama co wczoraj...

Siedzę tutaj już trzy godziny, nie mam z kim spędzić wigilii?
Wstałem, uśmiechnąłem się i poszedłem stąd.

Podniosła się i grzebiąc dalej w portfelu ruszyła alejką.

wszedł do parku,
zaciągając sie papierosem rozglądał się wokoło,
ładnie tu, można sie wyciszyć,
szukał Demony,
miał chęć zajarać,
usiadł pod wysokim świerkiem

ahhh świerku - westchnął - moje ulubione drzewa....

Przybyła do parku i usiadła sobie na ławce. Rozglądać się za nim nie będzie. To w jego interesie leżało odszukanie jej.

zobaczywszy Demone wstał i podszedł do niej, bez słowa usiadł koło niej,

- hej

Micos szedł za nią szybkim krokiem, ale widząc w oddali Czerwina, zatrzymał się i schował w krzaki. Ach, stare dobre krzaki.

- Rozmawiałam ze znajomym i.... mam to co chciałeś. - Założyła nogę na nogę.
- Ale nie dam, dopóki nie zobaczę odliczonej gotówki - mruknęła, nasuwając czapkę bardziej na oczy.
- Zaznaczam, że nie było mi łatwo to zdobyć -spojrzała gdzieś w dal.

Niezauważenie zaczął się zbliżać w ich stronę. Tam działo się coś, co zupełnie mu nie odpowiadało. Taka spokojna rozmowa? Ich dwoje? Demona na ławce? On stoi. Dziwneeee.

Dziewczyna przyszła od strony krzaków {xd} i zauważyła skradającego się Micosa.
-A ty nie masz już nic innego do roboty? - prychnęła.

Pociągnął ją za rękaw i kazał milczeć.
- Pracuję. Nie przeszkadzaj. - szeptał.

Wywróciła oczami, przysiadając po turecku na zmarzniętej ziemi.
-Pracujesz? - zakpiła ciszej, zerkając na niego.

- Tak. Pilnuję moich ludzi na każdym kroku, a to co się tam wyprawia - Wskazał palcem na Demonę i Czerwina. - jest podejrzane. A w ogóle... to siedź cicho, bo nas usłyszą i rozstrzelają bez zastanowienia.

pokaż najpierw towar to ja pokaże gotówke

Bez oporów walnęła go ręką w łeb.
-Jeżeli jeszcze raz mnie uciszysz, to zrobię wszystko żeby nas usłyszeli - burknęła cicho.