Salon

- Mój mózg... - Powiedziałem cicho. Chciałem skwitować "przynajmniej miałbym coś do rozbryzgania, u ciebie mogłoby być z tym gorzej."
Jednak to chyba nie najlepsza pora na takie docinki. Stanąłem obok Demony.

Sięgnęła dwa kieliszki, jeden podając Fabianowi. Upiła łyka i spojrzała na Micosa.
Milczała, czekała na jego ruch.

- No ale usiądźcie, a nie stoicie jak dwa pachołki.
Spojrzałem na brudne spodnie Demony.
- Ładnie tak pokazywać się w gościach?

- Jaki gospodarz takie ubranie. - Skwitowałem ze znużeniem.

- I poucza mnie ten, który sam chodzi brudny.
Wypiła wino i ponownie nalała sobie do kieliszka.
- Pamiętaj, gość w dom Bóg w dom...a cukier się chowa do szafki.

[ btw. ja siedze, ale tak czytasz ze zrozumieniem]

Upił łyk wina, po czym nic nie już nie powiedział. Siedział rozwalony na kanapie i co jakich czas zaciągał się cygarem. Po chwili jednak doznał olśnienia.
- Ah! Właśnie! Przecież ja mam ciasto w lodówce. Chcecie może?

Opróżniła kolejny kieliszek.
- O, ciasto to ja się sama po nie przejdę.
I zostawiła ich samych zanim którekolwiek zdążyło zareagować.

- Tiaaa
I nic więcej nie powiedział. Patrzył tylko na Fabiana i zastanawiał się nad sposobami, żeby się go szybko pozbyć. Kwas? Wieszanie za jaja? Rozstrzelanie? Za nudne.

Westchnąłem cicho i z zażenowaniem usiadłem na kanapę.

Przechadzając się dalej po mieszkaniu zahaczyła w końcu o kuchnię. Wyciągnęła ciasto z lodówki o którym mówił Micos. Pewnie nabrałby podejrzeń gdyby wróciła bez niego. Chwyciła również cole, która się tam znajdowała, rozlała do trzech szklanek, z zamrażarki wyciągnęła kilka kostek lodu i dodała do napoju.
- Hm...
Wzięła dwie małe łyżeczki i rozkruszyła nimi tabletki, które wcześniej zabrała z sypialni. Proszek wsypała do jednej szklanki. Jeśli wszystko pójdzie po jej myśli, Sancheza czeka dłuuuuga odsiadka w kiblu.
Postawiła to wszystko na tacę i wróciła do salonu.
- Micos ty to masz tak wielkie mieszkanie, że się zgubić można.
Mruknęła, kładąc deser na stół i podając każdemu do ręki napój. Usadowiła się ze swoją colą na kanapie tuż obok Fabiana.

Spojrzałem pytająco na Demonę.

- Fabian, coś nie tak?
Popatrzyła na niego.

- Nie, wszystko idealnie. - Odpowiedziałem z ironią wymalowaną na twarzy.
Cała ta sytuacja mnie już nudziła.